Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Een echt nieuw leven en een echte nieuwe tijd ontvangen U en zullen U bezielen, Ik beken u oprecht, mijn volk is een vreemd, een wonderlijk volk, het doet zijn eigen nieuwe doen, Toch vindt gij er dezelfde oude menschheid in, dezelfde van binnen en van buiten, Dezelfde gezichten en harten, hetzelfde gevoel, hetzelfde smachten naar het onbereikbare, Dezelfde oude liefde, oude schoonheid, hetzelfde oude leven.
Ach, zeg mij of het zoo moet zijn en wanneer het geschiedt, Dat ik U ooit vinden zal, Dat ik die oogen kus, die mij deden smachten van verlangen. Zeg het mij, mijn zoetelief, mijn ziel, Wanneer gij hier zult komen, En bemoedig mij door het spoedig mij te zeggen. Het verbeiden dure kort, Totdat gij komen zult, en het blijven lang, Opdat ik minder treur, daar Amor mij heeft gewond.
Hij begon te letten op de scheuren in den grond, op de bersten van droogte; hij zag het gras langs het pad verschroeid tot hooi, de bladeren vuil van stof, saâmgeschrompeld van armoede; uit alles sprak het smachten naar lafenis; het steeg op uit den grond, het zeeg neêr van de boomen, en langzaam kwam het tot hem als een groot verlangen waarin kleine verlangens vergaan.
Maar nog inniger en in verzen die nog heden geschreven hadden kunnen zijn wordt de liefde der vrouw verheerlikt als de beste balsem voor het verlangend hart van de man. »Zalig verlangen, haar heb ik gevonden, in mijn hart, daar keerde zij in, heel mijn gemoed heeft zij betoverd, gebonden, mij beroofd van bewustzijn en zin Nooit meer kan ik van haar scheiden, door haar goedheid en haar gratie, en haar rode mondje dat zo zoetjes lacht." »Maar," gaat Walther verder door, »liefde is slechts liefde wanneer die door beiden gedeeld wordt, die moet het geluk van twee uitmaken; als die er eén ongelukkig maakt, dan heet die ten onrechte liefde," voor de sentimentele elegiese troubadour die zich in zijn eigen smachten verkneutert, voelt Walter niets. »Liefde is niet goed voor één alleen, daar moeten er twee voor zijn, en wel zo dat die de twee harten doordringt maar ook niet meer."
Romans, daar had Doortje zelfs niet van hooren spreken; in één woord: hare gelaatskleur mocht door de zon ook al gebruind, hare zwarte haren mochten eenigszins gerost en hare handen door den huis- en veld-arbeid wat ruw zijn, Doortje was een frissche boerenmeid; prettig van voorkomen, opgeruimd van humeur, gezond van harte dat ondervonden hare tafelgenooten en ook gezond van ziel, ofschoon zij dit moet gezegd worden wel eens wat al te druk met de jongens kon stoeien; maar stoeien is toch beter dan lonken en smachten, en lonken en smachten, daarvan, neen daarvan had Doortje niet het minste verstand.
Naar het schoone, wreede Licht, dat in heilige oogenblikken de menschenziel aanroert, die rond-zoekt in het donkere leven, en het smachten naar eeuwig geluk, naar eeuwigen vrede, naar eeuwige liefde doet geboren worden.
Gorgon, Chimaera, Sphinx, de meest verfijnde Duivel, die 's hemels gifwijn reikte aan Thebe: Ontaarde liefde, en meer ontaarde haat! Die zullen 't werk volvoeren. Medelij! O medelij! wij sterven in ons smachten: Jaag ons niet weg van hier! Neer dan en zwijgt! Ontzachbre Lijder!
En verblijvend in dezen staat, kwam de begeerte in mij op er in rijmen over te schrijven; en ik schreef vervolgens dit sonnet, hetwelk begint: Van Liefde spreken nu al mijn gedachten, Doch zòò verward is hun verscheidenheid, Dat de eene fel haar heerschappij bestrijdt, Terwijl mij de andre staag naar haar doet smachten;
En peinzend zult gij ’t wederzien verbeiden, En naar een vrouw gedachte en smachten leiden, En mijmrend leven van herinneringen.” En, peinzend, zie ’k uw zee-blauwe oogen pralen, Waarin de deernis kwijnt, de liefde droomt, En weet niet, wat mij door mijn adren stroomt.
En al inniger verzonken in den blik van het heerlijke oogenpaar, werd zijn smachten heviger, gloeiender zijn verlangen. Toen roerde en bewoog zich alles, alsof het tot een vroolijk leven ontwaakte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek