United States or Seychelles ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij sliep eindelijk in, maar 't was een slaap zonder rust, en tweemaal schrok hij weer wakker in angstige droomen. Eéns zag hij duidelijk André die aan zijn bed stond en met zijn gewone gebaar zei: Wat zoek je toch?.... Er is niets!.... Hij werd op zijn gewone uur wakker. En sufferig, doof en slap van moeheid heesch hij zich weer zijn bed uit en in de kleeren. Hij had nog hoofdpijn.
Zoo ging Jozef in Mathildes denken en verbeelden voorbij, en toen zij hem weêr zoo duidelijk en innig bij zich had, hem naast zich voelde, hem vóor zich zag, toen ze een kleur kreeg, om dat zoo wezenlijk zijn adem over haar lippen ging, schrok ze op en ging met haast aan het teekenen, waarvoor zij hier eigenlijk zat.
Zoo vloeide de rivier, met 't licht naar de zee, die ze niet zag. Toen zei hij "Penning komt om jou". Ze schrok, 't Duurde even voor dat ze begreep wat ze had hooren zeggen. "Luister goed Dora, neem hem. Hij zal je vragen, ik weet 't. Neem hem, trouw met 'm. Verval niet aan de kunst of iets dat er op lijkt." Ze zat zoo als ze gezeten had.
Maar ze schrok, ze werd door ál dat licht, die volheid van kleuren, zon en bloemengeur tot diep ontroerens toe bevangen.... Ze had datzelfde wel gezien, bij anderen..., maar nu ... voor haar.... Het was te overweldigend.... Zij voelde er zich zoo klein, zoo onbeduidend en al te onwaardig bij.... Het drukte haar.... Maar ze uitte dat niet, niemand in huis zou het ook mee-gevoeld hebben....
God!... al over vier dagen.... Ze schrok er plotsling van.... Een angstgevoel bonsde dof op in haar keel.... Dan geen gedachten aan Paul meer!... Over vier dagen.... vier dagen ... vier dagen....
Eens kwam het gesprek op Rusland en daardoor ook op Tolstoi, en herinnerde ik hem aan dat voorval. "'Ja, zeide hij, 'ik weet nog heel goed hoe ik schrok, toen die vreemd uitziende heer mij zeide, dat hij Eugen Baumann was. Ik was n.l. bang dat hij mij van laster kwam beschuldigen." De Saksische scholen konden Tolstoi niet bevredigen.
Daarbinnen gaf zij zich aan hare mijmeringen over, begreep het gevaar niet, waarmee de opkomende vloed haar bedreigde, en had zij niets opgemerkt van hetgeen buiten omging. Hoe schrok zij, toen zij de grot willende verlaten, geen uitgang meer door het binnenstroomende water kon vinden. Toch verloor miss Campbell het hoofd niet.
Van uit Johan's venster, leek de tuin een vurige rozet, gelijk men er vindt op bonte ramen van kathedralen. Als een bruine mier kroop een pater-hovenier er over. Zijn rozige schedel was gepolijst. Toen werd Johan Doxa vervuld met eene eindelooze vreugde. "Hee-la!" riep hij luid. Hij schrok bij den klank van zijne stem en trok zich schielijk terug.
»En wat was het antwoord?" vroeg Rhodopis. »Intaphernes redde ons handig uit de verlegenheid," zeide Zopyrus lachend. »Want hij antwoordde den koning: 'Wij houden het er voor, dat gij uw vader overtreft, omdat gij het gebied van Cyrus niet alleen ongeschonden weet te bewaren, maar ons rijk door de verovering van Egypte zelfs over de zee hebt weten uit te breiden! Maar dit antwoord behaagde den koning niet, want hij sloeg met de vuist op de tafel, en riep: 'Vleier, ellendige vleier! Intaphernes schrok geweldig van dezen onverwachten uitval.
Bij gebrek aan eene betere verklaring, kwam ik tot de slotsom, dat de steen, tusschen de wortels van een grooten boom verward, hierheen was gekomen; maar denkende aan den grooten afstand van het naastbij gelegen land, en aan het onwaarschijnlijke van zulk een samenloop van omstandigheden, nl. dat een steen zou vastgeraakt zijn in een boom, met den boom in zee gespoeld, zóó ver weggedreven, toen veilig geland en eindelijk zoodanig begraven zou zijn, dat hij ontdekt werd schrok ik haast, dat een blijkbaar zoo onwaarschijnlijk middel van vervoer in mijn brein opkwam.
Woord Van De Dag