Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Daar ik zijne buitengewone koelheid voor een overdreven grap hield, vroeg ik hem waarom wij niet naar huis terugkeerden. Ik schrok toen hij antwoordde: "Wij keeren terug, maar in eene richting die dicht langs een moeras gaat. Hierin kunnen wij onze paarden laten galoppeeren zoover zij kunnen, en dan op onze eigen beenen vertrouwen. Zoo is er geen gevaar."
Soms schrok ze nog op, wist dan niet of ze de laatste minuut had stil gezeten of nog doorgeschild, wentelde weer rapper den aardappel tusschen de strammige vingers. Haar liter melk....Nog meer dan drie weken kon ze, op 't laatste doktersbriefje, dien aan de Veerbrug halen gaan Maar, ze had dat zelf dadelijk zoo uitgemaakt nou ze kwam te dienen, hou ging dat niet....
»Wat is dat?« zei ze verwonderd. Jo vertelde, wat er gebeurd was. »'t Is wat moois«, mopperde moe. »Laat je kousen eens zien!« Jo tilde z'n eenen voet op; hij schrok zelf van 't geen hij zag. Onder den voet zat een dikke laag groenachtige modder. Vijf minuten later zat hij met z'n voeten in 't bad en een paar schoone kousen lagen naast hem.
De jonge vrouw schrok hevig, hield snel haar hand op den mond van 't kind, en liep heel verlegen ijlings weg. Het kind begon te schreien. Kwaaddenkenden wisselden blikken van verstandhouding, en de Spanjaarden die getuige waren geweest van 't tooneeltje glimlachten. De gewone bleekheid van Padre Salvi maakte plaats voor een vuurroode kleur.
"Grootmoeder kan niet alleen blijven," antwoordde Bart terwijl hij zijn tranen inslikte. "Och, dat lamme mensch laat er ophoepelen," antwoordde Krijn. Bart schrok er van; gelukkig dat vader en moeder 't niet hoorden, anders zou hij niet meer met Krijn mogen loopen misschien. "Ze kan het toch niet helpen," antwoordde hij aarzelend. "Is je vader al weg?" vroeg Krijn. "Ja," knikte Bart.
Laat de lijnen maar liggen ... als wij beet krijgen zullen wij het wel zien... Wij moeten den visch zijn goesting laten doen, weet ge... Dat is slim!... Zij aten hun boterhammen en dronken een slok koude koffie. De morgen klaarde over den wijden Polder. Een kikvorsch wipte voor de voeten van Snepvangers weg en Sander lachte omdat buurman zoo schrok, maar hij lachte gedempt, als inwendig.
Men maakte me vaak bang door angstig te roepen: »Jan, kijk eens achter je!" Dan schrok ik hevig, of er een spook achter me was, dat me meteen aan zou grijpen, en ik vloog hard weg, naar moeder, of naar bed. Meest was dit een pleziertje voor 's avonds, als ik in mijn nachtkleeren goênacht had gezegd. Dan riep een der oudere jongens: »Jan, kijk eens achter je!" en ik holde naar bed.
Het wrong zich door haar neusgaten, door haar ooren, door haar mond naar binnen, naar haar keel, naar haar maag, het suizelde met de deeltjes zomerlucht door de poriën van haar huid. Elken morgen schrok zij er van en werd er nog moeyer van.
En zij bewonderde nog eenmaal de keurigheid van de muts en de keelbanden, zoo smetteloos boven de schoone schort.... Klein Wilmpje wou aan de slippen trekken.... "Mag niet," schrok Sprotje, schriller dan ze ooit deed tegen het kind; maar juffrouw Jonkers had ook al "niet doen, vent!" gezegd.
Dan schrok zij, veegde schielijk met den bovenkant der handen langs haar betraande gezicht: Herman, uit school gekomen, had zijn hoofd om de deur gestoken... hij maakte dadelijk rechts om keer naar de huiskamer, en een oogenblik later was juffrouw Jonkers in de keuken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek