Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
"Toch kreeg ik, op het oogenblik dat wij in dit hok opgesloten werden, de frissche lucht van het gras en den harsachtigen geur van de boomen in Fairmont-Park in den neus..." "Ik ook." "Maar nu mag ik de lucht zooveel opsnuiven als ik wil, daarvan ruik ik thans volstrekt niets meer." "Inderdaad, gij hebt gelijk." "Ja, maar hoe is dat te verklaren?"
Ik heb eerbied voor 't zwakke geslacht, van die je in d'r kerakters kan leze ... En as ze soms 's 'n kleintje moch krijge, en 't is klierig ... 't kon zijn hè?... dan is t'r geen goud zoo goed as stavezaad met jenever. 'k Mag leie dat je vrouwtje d'r trekke d'r speciaal in komme legge ... Daar neem 'k me petje voor af! "Maar zeg, ruik je nog niks?... Fijne geur, musc, zegge wij Fransche.
Maart!» riep de vierde hem achterna en klopte hem op den schouder; «ruik je niets? Gauw de wachtkamer in; daar drinken ze pons, je lievelingsdrank; ik kan het hier buiten al ruiken. Komaan, mijnheer Maart!» Maar het was niet waar; de vierde wilde hem slechts den invloed van zijn naam laten voelen en hem eens beetnemen, want daarmee begon April zijn levensloop in de stad.
Wat kleeft die rug, klaagde Petrò die belast was met de zorg voor het "lakensche goed." De familie rook, en streek, en wreef, en tastte, en verklaarde eenstemmig dat Wouter's rug zich had schuldig gemaakt aan 't inzuigen van allerlei vloeistoffen. 't Ruikt zoowaar naar citroen ook, zei Trui. Het riekt, verbeterde de schoolmeester, en wy ruiken, Sertrude! Och kom... ruik, riek, weet ik het.
»Zeker," antwoordde ik. »Zijt gij daar, hondje. Goede oude Toby. Ruik dit, Toby, ruik!" Hij hield de in de creosoot gedoopten zakdoek voor den neus van den hond, terwijl het dier met een lachwekkenden hoofdknik evenals een kenner de sterke lucht opsnoof.
Op 't zelfde oogenblik, dat de beer dat zei, stond hij op en snuffelde om zich heen. "'t Is vreemd, maar als ik over menschen praat, ruik ik die lucht weer," zei hij. "Zie nu maar zelf alles na, als je me niet gelooft," zei de berin. "Ik zou wel eens willen weten, waar hier ergens een mensch verborgen zou kunnen zijn." De beer liep de heele ruimte door, en snuffelde overal rond.
»Heb jullie wapens?" vroeg Ros aan zijn makkers. De een greep zijn pistool, de ander trok zijn sabel. Ros, met de brandende kaars in zijn linker, en zijn zwaard in de rechterhand, daalde behoedzaam de trap af. De kameraden volgden hem. »Hm, wat een scherpe, prikkelende lucht!" gromde Ros. »Ruik jullie niets?" »Nou, òf ik!" kuchte zijn eerste volger. »Me dunkt, daar smeult hier het een of ander!"
SPOEL. Waarom loopen ze weg? Dat is een schelmsche streek van hen, om me bang te maken. TUIT. O Spoel! wat ben je veranderd! wat zie ik daar voor een kop! SPOEL. Wat je ziet? Je ziet je eigen ezelskop? Is het zoo niet? DISSEL. God bewaar je, Spoel! je bent verfigureerd! SPOEL. Ik ruik hun schelmerij; ze zouden een ezel van me willen maken; me schrik willen aanjagen, als ze maar konden.
Hij betastte de zijden gordijnen, die om zijn bed hingen, het rijk geborduurde kamizool, waarmede hij was gekleed, de fijne lakens, die hem dekten, het vorstelijk hemd. Hij nam de muts en bekeek ze van onder tot boven. Hij rook aan zijn handen, en schudde zijn hoofd. "Heer graaf? Ik ruik er wel naar." "De maarschalk van Bourgondië vroeg met ernstig-verwijtende stem: "Herkent gij ons niet?
Men heeft mij toch niet te veel van hare schoonheid verhaald, dacht de waardin, toen zij Adelgondes fijne trekken aanschouwde: Het arme kind moet dan schrikkelijk zijn ontsteld. "Kom hier mijn duifje! ruik eens," sprak zij, terwijl zij Adelgonde een fleschje met geestrijk vocht onder het kleine neusje drukte: "dit zal u goed doen." Werkelijk opende Adelgonde weinige oogenblikken later de oogen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek