United States or Maldives ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij zag wel met welk een afgodischen blik Renée hem heimelijk gadesloeg en deed maar een vraag in het wilde heen. "Door mijn voorbeeld," antwoordde hij dadelijk: want het was werkelijk altijd een zijner vurigste wenschen geweest ten oorlog te kunnen trekken, en zeker ware hij in dit geval een zeer dapper en flink soldaat geworden misschien wel een edel mensch.
"Ja, nogal," antwoordde hij verstrooid, naar Renée ziende, die aandachtig de steken van haar stramienwerk zat uit te tellen; want mevrouw Gerlings had voor eenigen tijd prijzen beloofd voor een liefdadigheidsloterij en was met veel ijver aan een canapékussen begonnen, dat echter onvoltooid was gebleven, tot Renée er zich nu vriendelijk over ontfermd had. "Jij hebt je ook goedgehouden.
De schel klonk door de gang, brutaal en bevelend. "Mevrouw," zeide Frederik de oppasser, "daar is een vrouw om u te spreken. Zij zegt dat zij niet weg zal gaan, vóór zij u gesproken heeft, en.... het is misschien beter dat u maar gaat, dan dat ze.... schandaal maakt," voegde hij er zacht bij. Renée rees haastig op. "Maar ik wil haar immers wel spreken, Frederik", antwoordde zij met zacht verwijt.
Hij trad nader en vatte hare hand. "Renée!" en zijne anders zoo klankvolle stem klonk dof van ontroering "ik wilde je vragen of je nòg niet weet wat ik mij dit jaar als geluk droom." Zij zweeg en boog diep het hoofd, als ontbrak haar de moed het zelf in woorden te brengen. "Mag ik het zeggen?" Een nauw hoorbaar ja kwam over hare lippen.
Hier Renée, de modejournalen, zoek nu eens uit hoe wij je nieuwe japonnetje zullen nemen, hè? Vindt je dat hij gelijkt, man?" Dien avond dacht Renée, toen zij zich ter ruste legde, dat zij het hier "toch wel prettig" vond. Zij gevoelde zich minder eenzaam. Het was haar alsof zij een vriend gevonden had, of haar onbestemd verlangen gestild was en haar heimwee een einde had.
Mevrouw Gerlings begon nu in de voorkamer het stof te vervolgen, en Renée kreeg haar kamergietertje en opende de deuren der serre. Zij wist wel dat hij haar volgen zou, en begon ijverig de breede, glanzende bladeren der azalia's, die bij den ingang stonden, af te sponsen.
"Knap-knap!" zeiden de spattende vonkjes in den haard en vlogen den schoorsteen in, waarin de wind zoo weemoedig zong en suisde, dat beiden onwillekeurig er een oogenblik naar luisterden. "Tante klaagt toch dat u zoo zelden komt," zeide Renée eindelijk, als slotsom van haren gedachtengang. Hij glimlachte niet zonder verlegenheid. "Ja, zij heeft gelijk: ik kom niet dikwijls."
Bij Renée liet dit gesprek een aangename herinnering na. Maar dat was ook alles; toen zij zich ter ruste had gelegd, dacht zij er nog slechts in zooverre aan, dat zij in stilte overwoog wat zij aan Caesar schrijven zou, als zij het eens werkelijk deed. "Lieve Cae, hoe gaat het je toch? Ik denk altijd aan je, hoor, en ik word nu al een echte dame.
Die vage gedachten van iets verhevens, iets schoons, iets "ver van de menschen"; een droom van zaligheid, een dronkenheid van genot. Renée sloeg onwillekeurig de oogen op naar de groote witte wolken vol glans, die boven haar zeilden, ver boven haar in de blauwe ruimte van eindelooze lucht.
Zij zagen geen van drieën rond en er was toch zooveel met de oogen te genieten. Over het meidenkamertje kon men thuis ook praten, vond Renée. Moest men daarvoor op een heerlijken Meidag uit rijden gaan! Maar zij liet zich hare stemming niet bederven. Zij vonden haar alleen wat stil; doch glimlachend antwoordde zij dat zij genoot en toen waren zij tevreden.
Woord Van De Dag