Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
"Ik spreek slechts van eene enkele, van Theresia De Wit, de dochter der zuster van mevrouw Reimond zaliger." "Ik heb ze nooit gezien, Jakob." "Zij insgelijks is erfgenaam van mijnheer. Zij zal hier komen voor zijnen dood, indien de notaris van Antwerpen intijds genoeg kan ontdekken wat er van haar is geworden.
Laat mij uw kind zijn, ik zal uwe oude dagen beglanzen met het licht der vreugde, der dankbaarheid en der liefde!" Zij had de handen opgeheven en smeekte om een gunstig antwoord, maar mijnheer Reimond, die over het vraagpunt zijns aanstaanden doods niet te overwinnen was, zag haar met eenen stillen twijfellach aan, en murmelde: "Wat gij daar zegt, is schoon, nichte. Ik dank u voor uwe genegenheid.
Mijnheer Reimond ontnam Nox de brieven en gaf ze terug aan Jakob, die ze zeer diep in zijnen binnenzak verborg en zich haastte de zaal te verlaten. Bij zijne vrouw gekomen, zeide hij zeer snel: "Ik moet naar het dorp, seffens. Geef mij mijnen anderen jas. Er komt volk hier. Wij zullen niet meer alleen zijn. Ik draag brieven om Willem Reimond op Wildenburg te roepen.
Misschien is hare woonplaats aan den notaris van Antwerpen ook onbekend; dan komt zij in het geheel niet. Het ware een ongeluk, indien zij eerder dan Willem Reimond op Wildenborg verscheen. Nox is vervaard van Willem; hij poogde de brieven te verslinden. Daar zit iets achter. Misschien is alle hoop nog niet verloren. Vaarwel, vaarwel, ik loop in éenen adem!"
"Gij bedriegt u, nichte; indien gij niet met Willem Reimond trouwt, zult gij ongelukkig zijn op aarde, en in de andere wereld voor uwe dwaling eeuwen lang te boeten hebben misschien.... Neen, worstel niet nutteloos tegen uw onvermijdelijk lot.
Evenals gij, zal hij de helft van mijn fortuin erven. Gij moet met hem trouwen, Theresia." "Hoe zegt gij, heer oom, ik begrijp niet." "Gij moet met Willem Reimond trouwen." "Ho, dit is toch niet ernstig!" kreet het meisje verbaasd. "Ik trouwen met iemand, dien ik nog nooit heb gezien!" "Gij zult hem zien, heden nog. Ik verlang uwe beslissende toestemming, voordat ik sterve."
Er woont geen geest in het doodshoofd; uw lichaam is niet krank en niets verplicht u te sterven. Uwe verbeelding alleen is ziek." "Aldus, gij waant mij zinneloos?" morde Reimond met droeven spot. "Het is zóó dat gij mij wilt beloonen, evenals uw vader deed?" "Mijn vader vervulde zijnen plicht en ik wil den mijnen vervullen tot het einde.
"Zij? uwe nicht, de Rosa mystica, wier verrassende geschiedenis gij mij hebt verteld?" "Ja, zij is de ziel, aan welke mijne ziel door eene geheimzinnige keten was verbonden. Dank, dank; ik zegen u; gij overlaadt mij met geluk: al mijne wenschen zijn vervuld als door eenen tooverslag!" Mijnheer Reimond wreef zich de handen; zijne oogen glinsterden van zegevierende blijdschap.
Zoohaast de arme menschen in het dorp nood hebben, komt de pastoor op Wildenborg, en onze meester schenkt hem telkens eene milde, zeer milde aalmoes. Ook voor de kerk is mijnheer Reimond vrijgevig, hij heeft eene aanzienlijke somme gelds geschonken, om eenen kelk en een groot kruis van louter zilver te doen maken.
Mijnheer Reimond, de eigenaar van Wildenborg, zat in eenen leunstoel voor eene breede tafel, met de rechterhand op een doodshoofd en met den blik in de holle oogen van den schedel gevestigd, als ware hij er mede in samenspraak geweest. Hij bleef zwijgend en roerde niet. De zonderlinge man kon ongeveer de vijftig jaar bereikt hebben, alhoewel hij veel ouder scheen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek