Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Toen Pierre Loti uit Ispahan kwam, passeerde hij Resjt. Hij hield er zich niet op, hij heeft het niet gezien. Daarom kan ik hem wel verklaren, dat Resjt het mooiste van Perzië is. Zoo denkt ook er Emanuel Bibesco over. De stad, die vrij groot is, wordt geheel door water omringd, met tuinen ertusschen en lanen van oude boomen. Het is, of men in een park is.
En als om afdoende te bewijzen, dat het alles slechts een schoon gezelschapsspel was: de bestrijders van Christine de Pisan zelf in den letterkundigen twist over den Roman de la rose vindt men onder de leden: Jean de Montreuil, Gontier en Pierre Col. Het is uit de litteratuur, dat men de liefdevormen van den tijd moet leeren kennen, maar het is in het leven zelf, dat men ze zich moet voorstellen.
Pierre Papin is zijn naam; en die op den gestreepten wilden zebra met de ijzeren sporen is Espartafilardo, hertog van Nervië." Nog vele ridders en heeren noemde Don Quichot op, en 't zou vermoeien die allen te vermelden.
»Een moeilijke vraag," heette het; »mijn waarde voorzitter, bedrieg ik mij echter niet, dan zijn mannen als Plutarchus, Swedenborg, Bernardin de St. Pierre, benevens vele anderen, van oordeel, dat uw vraag met ja moet beantwoord worden. Op het standpunt van natuurwetenschap zou ik mij aan hunne zijde scharen.
"Die groeijen zoo bij ons te land niet," zeide de guide, die juist zijn autograaph aan Veervlug overhandigde, van den volgenden inhoud: Marie Gabriel Payot, mort an 1833, a prai son retour dan Gleterre tombes aus es callié de la Couronne. Pierre Marie Payot, votre Guyde.
"Luistert nog," hernam Pierre Flotte, "onze Koningin Johanna is ten hoogste op de Vlamingen verbitterd; zij haat dit hoogmoedig volk dat het niet te zeggen is. Ik heb uit haar mond gehoord, dat zij de laatste Vlaming aan de galg zien wilde." "Dit heet spreken als een Koningin!" riep De Chatillon.
Toch moest men tot een besluit komen; want aan verzachting van 's Konings eisch viel niet meer te denken. Daar kwam Eustatius de St. Pierre midden uit de burgers voor den dag en zeide: "Heeren, groot en klein!
Aan de kust te Marseille had ik eens de zee gezien en ik was betooverd geweest door hare schoonheid. "Het water stijgt, het water stijgt," herhaalde mijn broeder Pierre, tusschen zijn tanden nog altijd den pijpesteel vermorzelend; het vuur was in het pijpje zelf echter gebluscht. Het water was het dak tot op een meter genaderd. De wind stak meer op; met de kalmte was het gedaan.
Pierre de Craon, aan wiens bemoeiing het besluit te danken was, richtte een steenen kruis op bij de galg van Parijs, waar de Minderbroeders de berouwvolle misdadigers konden bijstaan . Toch verdween ook toen de oude gewoonte nog niet uit de volkszeden; nog kort na 1500 moet de bisschop van Parijs, Etienne Ponchier, het statuut van Clemens V hernieuwen.
Uw schapevacht en uw hoed zeggen mij, dat gij van verre komt: ga naar het kerkhof: tel een, twee, drie, een, twee, drie, allen zijn ze in de mijn omgekomen. Daarop greep zij haar kind en drukte het in haar armen. Gij krijgt mijn kleinen Pierre niet, nooit!.... het water is zoet, het water is frisch. Waar is de weg? Daar gij het niet weet, zijt ge dus even dom als de anderen, die mij uitlachen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek