Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
En August heeft het begrepen. Doch, niet zoodra had hij het adres van den veel gestempelden brief bezien, en in het schrift de hand van Jacoba Van Barneveld herkend, of hij stak hem snel in zijn jaszak, om echter losweg te zeggen: "O van..... ne dinges, dat was niets; al gesproken." "Dinges, een patiënt?" "Ja, 't heeft niets te beduiden."
Onder het rijden door de stad is het mij soms gebeurd, dat mijn hand gevat en gekust werd door een voorbijganger, die als patiënt in het ziekenhuis had gelegen en zijn dankbaarheid op die manier wilde toonen. Een man moet al groote genegenheid en innige dankbaarheid voelen, om de hand van een vrouw te kussen; dus als dat eens gebeurde, voelde ik mij inderdaad zeer vereerd.
De eerstgenoemde luisterde naar Geoffrey's mededeeling, en onderzocht de kleine patiënt. "Zij zal het er wel doorhalen," zeide hij; "zij heeft een gezond gestel; maar als zij een minuut langer in dien tocht had gelegen, zou het met haar gedaan zijn geweest. Gij kwaamt nog juist bij tijds. En nu zou ik, als ik u was, naar bed gaan. Gij kunt hier geen goed doen, en gij ziet er zelf slecht uit."
Gedurende dit korte gesprek had dokter Losberne den patient den pols gevoeld; nu stond hij op van den stoel naast het bed en merkte op, dat de heeren, mochten zij omtrent het geval in twijfel verkeeren, misschien wel in de naaste kamer wilden gaan en Brittles ondervragen.
Ik zal sterk zijn. Ach, laat mij nu met hem alleen?" 't Sprak vanzelf dat een vermeerdering van drie personen het kleine vertrek wat al te vol deed worden. De dokter, die den patiënt kwam bezoeken, liet zich met een paar woorden hierover uit. In 't belang van den zieke waren lucht en stilte noodzakelijk. 't Was hier wel wat klein.
"O Goddank!" zegt Eva, en Helmond ziet een paar groote tranen schitteren in haar oogen: "Foei, je rekent wat veel op de sterkte van mijn zenuwen. Wij scheiden! Wij? Nee dát nooit. Dan liever sterven August!" "Dus als ik morgen eens ter wille van een patiënt naar Romphuizen terug moest, dan ging je mee niewaar, liever dan alleen hier te blijven?"
De dokter, die tegen den avond nog eens terugkwam, heeft het niet tegengesproken dat het misschien weldadig op den patiënt zou kunnen werken, indien mijnheer Van Barneveld zich spoedig aan hem kon vertoonen: "Ja zeker mevrouw, toen hij ú zag, toen werd hij óók kalmer. Welzeker!" "Indien ik dan aanstonds schreef?" "Ja, dat zou niet kwaad zijn. Van harte 't beste! Tot morgen.
Dit zijn van die malle gezegden, waarop de patiënt niet veel anders doen kan dan pijnlijk glimlachen. "En wat hoor ik van je mof? Rob zegt dat je een mof hebt. Laat reis kijken. Die is nog van je moeder, Saar! Lieve schepsel! ik ben een citroen als dat niet precies het haar is van een wild varken. Hoor reis, je zult voor je Sinter Klaas een betere mof van mij hebben."
Op 't Prinsenplein wonen er tien bij mekaar, en ze zijn blij als er 'n patiënt komt. Kom, jongen, wees wijzer. Kijk naar je vader. Als je pienter in ons vak bent, is 't 'r wat te verdienen. En daar is 't een mensch toch maar om te doen. Als je vader niet zoo had gewerkt, hadt jij ook niet op zoo'n school kunnen gaan. En 't is jammer genoeg, want daar heb je die gekheid vandaan.
Als de wind niet zoo sterk was, zouden wij nog heden vertrekken, want wij moeten nu zoo spoedig mogelijk te Bolivar aankomen; eerst daar toch kunnen wij onzen patiënt behoorlijk verplegen en hem geven wat tot genezing noodig is. 23 Januari. Wij varen reeds vroeg in den morgen af. François wordt in de met palmbladen overdekte hut nedergelegd, waar wij het hem zoo gemakkelijk mogelijk maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek