Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Hij zweeg een oogenblik en dronk nog een glas wijn. Ach God! ach God! Misschien hebben we nog eenmaal het geluk, elkaar in Petersburg bij menschen te ontmoeten, bij menschen, met vrouwen om te gaan en te leven. Hij dronk het laatste restje wijn uit de flesch en zei toen: O, pardon, misschien hadt gij nog willen drinken, ik ben vreeselijk verstrooid.
Plebaglio!" voegde zij er verachtelijk bij in hare moedertaal. "Voor het overige," zeide de overste met verheffing van stem "pardon, barones," vervolgde hij beleefd, toen zij zweeg, "ik stel er volstrekt geen belang in te weten, op welken voet gij met dien man staat; dat verandert niets aan de zaak; ik wilde er slechts bijvoegen, dat, wat de goederen betreft, die deerlijk in de war zijn.
Wilt u dus zoo goed zijn mijn neef te volgen?" "Familiezaken! O welzeker je excellentie. Maar wat ik aan mijn vriend Helmond te zeggen heb is wel bepaald in vertrouwen, maar toch nee nee pardon generaal, pardon, voor u is 't in 't geheel geen geheim. Pardon! Je moet dan weten Helmond, dat ik van morgen nadat ik 't plezier had je te zien, nog even bij den goeden majoor Kartenglimp ben geweest.
La polonaise et en valse," roept Davids, de dansmeester. "Hoor eens! daar begint de muziek. Gaat u niet eens kijken? Danst u niet?" vraagt Dankelaar, als hij eenige oogenblikken later alleen is gebleven met Dorus. "Ik dansen? U maakt toch zeker een grap. Ik dansen, met mijn figuur?" "Ah ja! pardon, u doet er zeker niet aan. Excuseer mij een oogenblik."
Stop hun vooral den mond, dat ze geen kik kunnen geven." "Maar als ze nu eens den mond vrij krijgen en een schreeuw laten?" vroeg Jack. "Dan geen pardon meer?" antwoordde Mesty met een bijna duivelsche uitdrukking op zijn gelaat en liet het mes zien, dat hij in de rechterhand hield. "O neen, geen moord!" "Als het anders kan, dan zeker niet, Massa.
HOVSTAD. U zei gisteren dat het water bedorven werd door verontreiniging van den grond. DR. STOCKMANN. Ja, het komt zonder twijfel uit dat giftige moeras daarboven in het Molendal. HOVSTAD. Pardon, dokter, maar ik geloof dat het uit een heel ander moeras komt. DR. STOCKMANN. Wat voor een moeras zou dat dan moeten zijn? HOVSTAD. Het moeras waarin ons heele communale leven wortelt en verteert.
"Pardon mama, ik ken ze niet;" zegt Helmond, en luistert nu met geduld naar het verhaal van den schoonvader, hoe deze namelijk indertijd met een zeer indringend kameraad van 't "zesde" had gehandeld.
En hij hoorde hem vragen met z'n correcte Museumkwartier geluid: "Zal ik 't licht aan laten, Clara?" Want ze heette natuurlijk Clara, de schitterende. En 't dichtertje dacht datti "pardon" tegen haar zou zeggen op een gegeven oogenblik. Ja, God laat de gedachten van een mensch raar dolen en er komen vreemde passages voor in zoo'n gedicht zonder eind.
"O, pardon," prevelde ze beschaamd, het haar wegstrijkend uit haar verlegen oogen, maar hij lachte vaderlijk, schoon 'n beetje ironisch: "Wat hebben we 'n pret gehad!" en ze voelde, dat hij haar wèl 'n erg kind vond, maar aan z'n eigen dochtertje dacht, van wie hij dit ook aardig zou hebben gevonden.
"Pardon, ik heb begrepen dat hij boos op je was. Ik ben rond dokter. Ja hij was boos op je, heel boos, dat mag ik zeggen; en nu dacht ik: ten bewijze dat ik Helmonds vriend ben, wil ik 't hem zeggen. Nu zei de majoor 't was
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek