Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 15 juni 2025


"Pruisische schurk!" roept de schout, en licht den stok weder op. "Je wilt mij hier voor den gek houden, niet waar? Jij, mijn Fieken! Dan wil ik toch liever...." "Schout," zegt Frederik, "laat uw stok rusten; de Fransoos wordt bang; kom liever hier, en help mij bij 't arresteeren; over de weddingschap spreken wij nader." "Pardon!" roept de Franschman er tusschen in. "Wat, hier en ginder!

"Sedert een paar dagen was ik een weinig van streek dokter;" antwoordt de aangesprokene die zich in zijn ledikant heeft opgericht en met de eene hand de gordijn terzijde houdt, terwijl hij met de andere zich langs het bleeke gelaat en vervolgens langs de glanzig zwarte krulharen strijkt. "Hebt u dokter Biermans al gehad menheer Donerie?" "Nee dokter, pardon; 't heeft niet zooveel te beteekenen.

Me dunkt ... En hij wees glimlachend naar de boeken. O, zeide zij achteloos, lichtjes hare schouders bewegend. Zoo een beetje ... Zij vond hem zeer lastig; hoe had zij zoo gemerkt, dat ze zich voor hem verborgen had en waarom had ze zich ook voor hem verborgen? "Emerson!" las hij, zich een weinig voorover buigend. Maar hij herstelde zich: Pardon! Ik ben indiscreet uw lectuur te bespionneeren.

Het klooster Tismana. "Zijn de heeren ingenieurs?" "Pardon, mevrouw." "Inspecteurs van het boschwezen?" "Ook dat niet; wij zijn gewone reizigers." "Toeristen? Hier in Roemenië, en zonder dat er eenig voordeel van te halen is?" "Geen ander dan de voldoening, interessante zeden en gebruiken waar te nemen, een mooi land te bewonderen en er aangename herinneringen uit mee te nemen."

Het generaal pardon verhoogde slechts de ontevredenheid van het ongelukkige volk, dat zich op nieuw met eene zoete hoop gevleid had en op nieuw teleurgesteld werd. Bijna was het, alsof de Nederlanders in die dagen den lijdensbeker tot den bodem moesten ledigen, alsof de natuur zelve met Alba in bondgenootschap trad, om den ondergang des lands te voltooien.

Maar Maud was ook aan het studeeren; en toen ik met Violet bij de bank kwam, vroeg ze mij of ik haar nog eens wijzen wou hoe die krul gemaakt moest worden. Voor de tweede maal deed ik het haar voor en volgde met gespannen aandacht haar beweging, terwijl ze zich oefende. Neen, pardon, zoo niet, het linkerbeen naar achter, professeerde ik. Zij herbegon, maar het ging nog niet.

Pardon, meneer, zei Bruin, U heeft uw opinie nog niet gezegd: Vind u dat Muller lijkt? Toen opende Dr. Operling zijn mond en sprak: ik heb den man nooit gekend, wel van 'm gelezen en als ik naar zijn gedichten oordeel, kan hij er wel zoo banaal hebben uitgezien. Bonjour! Meneer Assman keek met souvereine minachting Dr.

Pardon, meneer, pas aangekomen, verzekerde de man. Wat! riep meneer Cathoen, opgewonden tot het stalletje naderend. Waarachtig, het waren de couranten, die anders slechts een uur later bij hem werden bezorgd en waar hij dan verder gansch den avond in te lezen zat, steeds hopend er 't bericht te vinden van de groote overwinning, die den gehaten vijand uit 't geliefde land verjagen zou.

"Ik was een teekening begonnen.... verbeeld u," sloeg hij door, geïllumineerd door zijn verzinsel. Maar Vogel viel in: "Attention, we gaan rechts om, de weg klimt wat, pas op.... geef me uw hand.... pardon!" Wendend en toen blind voorover tegen het duister klommen ze langzaam, stap in stap. Vogel rookte niet meer, scheen wel, zeker was zijn pijp leêg.

Ja ... wist ze niets anders te zeggen. Pardon ... zeide hij, ziende, dat zijne woorden haar lichtjes verlegen maakten. Ik vroeg dat, omdat ik ... ik ... Omdat? herhaalde ze met groote oogen.

Woord Van De Dag

zelenika

Anderen Op Zoek