Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Een oogenblik dacht ik, dat ze nat geweest konden zijn en bij het drogen te dicht bij het vuur gehouden. Maar bij de wreef zit een klein rond papiertje met het merk van den winkelier er op. Vochtigheid zou dit papiertje natuurlijk hebben losgemaakt.
De Vlaming riep zijn vrouw en verhaalde haar de zaak. De drommel, waar kan mijnheer de maire toch heen willen gaan? Zij raadpleegden. Hij gaat naar Parijs, zei de vrouw. Ik geloof het niet, hernam de man. Mijnheer Madeleine had op den schoorsteen het papiertje laten liggen, waarop hij cijfers had geschreven. De Vlaming nam het, en bestudeerde het.
En iets om in een goud papiertje aan den boom te hangen heb ik misschien ook wel bij de hand. O, jij, mijn éénig, lief zangvogeltje! Och wat! Het is niet waar. Het is onmogelijk. Het moet onmogelijk zijn. De kleintjes vragen toch zóó, of ze bij Mama mogen komen. NORA. Neen ... neen ... neen ... laat ze niet hier komen! Toe, ga jij bij hen, Anna-Marie. DE KINDERMEID. Goed mevrouw.
Niemand mag een schip verlaten, om in Java aan land te gaan, zonder voorzien te zijn van een bewijs, dat hij of zij.... ja, wat eigenlijk is. Als men in Indië geboren of Nederlander is, dan krijgt men zoo'n bewijs voor niets, alle anderen hebben voor dat papiertje f 25 te betalen. Dit geld kunnen zij weder terug ontvangen, als zij binnen zes maanden Java verlaten.
De man opende de portefeuille en nam er, niet een handvol bankbriefjes, zooals Thénardier verwacht had, maar een klein papiertje uit, dat hij losvouwde en den herbergier aanbood, zeggende: "Ge hebt gelijk. Lees dus." Thénardier nam het papier en las: M. sur M. den 25 Maart 1823. "Mijnheer Thénardier, "Geef Cosette aan brenger dezes over. Men zal u alle kleinigheden betalen.
Toen dit verricht was, schoof hij het papiertje in den zak van het manchestersche vest van den steeds ronkenden Auvergner, pakte de boomen met beide handen en joeg in vollen galop met triompheerend geraas de kar naar den kant des Halles. 't Was gevaarlijk. Bij de koninklijke drukkerij stond een wachtpost. Gavroche dacht er niet aan. De post was bezet door nationale garden der voorstad.
De geadresseerde was niemand minder dan Babet, een der vier aanvoerders van Patron-Minette. De postillon bevatte een gerold papiertje, waarop slechts deze twee regels: "Babet. Er is in de straat Plumet een zaak te doen. Een hek om een tuin." Dit had Brujon des nachts geschreven.
Wel begrepen zij, dat de flesch over boord geworpen moest zijn, en dat er hiervan iets op het papiertje moest staan; maar wat stond er op geschreven? Dat was het wonderbare! En het briefje werd weer in de flesch gestoken en deze in een groote kast, in een groote kamer, in een groot huis neergezet.
Hoe dan ook, hij blijft lang onder den grond liggen en begint te roesten; en in verloop van tijd vindt de een of ander een oud geel stukje papier, dat hem zegt waar de schat begraven is; een papiertje dat men in een week niet ontcijferen kan, omdat het schrift enkel uit teekens en hiëroglyphen bestaat." "Hiëro... wat?" "Hiëroglyphen! Dat zijn prentjes en dingen, schijnbaar zonder beteekenis."
"Doe mij dan eerst het genoegen een kleine verfrissching te nemen," ging Marcel voort, terwijl hij hem een glas wijn opdrong. "Welnu, mijnheer, u hebt mij onlangs een papiertje thuis gestuurd met de beeltenis van een dame, die een weegschaal in haar hand houdt. De inhoud was onderteekend: "Godard."" "Dat is mijn deurwaarder," zeide de huisheer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek