Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Wij in de stad zien en hooren niets dan van den Servischen oorlog. Hoe denkt onze vriend daarover? Waarschijnlijk anders als andere menschen?" "Ja, niet zooals allen," antwoordde Kitty een weinig verlegen en wendde zich tot Kosnischew: "Ik zal hem laten halen. Papa is ook hier. Hij is eerst onlangs uit het buitenland teruggekomen."
Derhalve troostten èn moeder èn dochter den gepijnigden Overste, door eenstemmig te verklaren, dat zij ’t volste vertrouwen in Dr. Druff hadden, en papa dus maar geduldig moest doorstaan, wat nuttig en noodig voor hem was.
Als jeluî de ramen wat opschooft? stelde de oudeheer met bescheiden weifeling voor. O né, papa! Volstrekt niet, papa! Dat kan niet, papa! Ik zal u zeggen, papa ... vooreerst, Dieper kan niet tegen tocht, papa! Niet waar, Dieper? Dieper betastte z'n hoofd: Zinkings, m'nheer! Allemaal zinkings!
Behandel mijn ziekte voor 't oog van papa maar luchtig, en geef als reden van die overhaaste terugkomst op, dat er hier een ernstige zieke was, die volstrekt onder je behandeling wilde zijn. Het treft in zooverre gelukkig dat er juist zulk een zieke is, hoewel het mij voor den armen sukkel spijt.
Ja Papa!... Als nu de zonnemassa vermindert, dan wordt haar aantrekkingskracht kleiner: de aarde, minder sterk door haar aangetrokken, moet minder snel van het aphelium naar het perihelium afdalen en minder snel van het perihelium naar het aphelium opklimmen!... De duur van deze dubbele beweging, met andere woorden het sterrekundig jaar, moet langer worden.
Ook niet de brief aan papa, die dus de laatste schijnt geweest te zijn van de drie, die je ons schreef? Ja, knikte Frank verbijsterd. Papa joeg William weg. En ... wat woû ik je toch ook nog zeggen? God, ik weet het niet meer ... Dus je hebt ons driemaal geschreven? Ja, driemaal, sprak Frank. En wat schreef je? vroeg zij, opnieuw regelmatig zacht snikkend in hare keel.
»Ja, dat heb je er van, als je er kinderen bij haalt!" meent Willemien. »De kinderen moeten er bij voor papa en mama!" herinnert Jans. »Ik zal wel zorgen, dat Roza en Louise hare rollen kennen!" »Goed; en dan moeten de dames eens aan de kostumen gaan denken!" »De kostumen! Bravo! de kostumen!" roept Willemien. »Ja, dat is een lastige quaestie! Daar moest mevrouw ons eens wat aan helpen!"
OSWALD. Dat behoorde het ten minste te zijn, ja. DOM. MANDERS. Het is in elk geval mooi van je dat je thuis komt voor zijn eere-dag. OSWALD. Minder kon ik al niet voor papa doen. MEVR. ALVING. En dat ik hem zoo lang mag houden ... dat is nu nog het allermooiste van hem. DOM. MANDERS. Ja, je blijft den heelen winter hier, hoor ik.
Ik heb in een zeer nare spanning verkeerd sedert ik de laatste maal op Vredelust was, en vooral sedert je met papa en mama naar Holland bent vertrokken. Ik weet op mijn woord van eer niet wat ik er van denken moet, maar, des te beter weet ik, dat die persoon Van Bavik een gemeen sjusjet is daar niemand van weten wil.
"Evangeline St.-Clare," antwoordde de kleine, "hoewel papa en iedereen mij Eva noemen. En hoe heet gij nu?" "Mijn naam is Tom, en de kleine kinderen, daar heel ver in Kentucky, plachten mij Oom Tom te noemen." "Dan wil ik u ook Oom Tom noemen, omdat ik van u houd, weet ge," zeide Eva. "Dus Oom Tom waar gaat gij naar toe?" "Dat weet ik niet, jongejuffrouw Eva." "Weet gij dat niet?" "Neen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek