Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Hij draaide het portretje om. "'t Lijstje is geen cent waard. Hé! daar staat iets achterop; 't lijkt wel, of het door een kind is geschreven; 't is onduidelijk. O, o oome! ja dat staat er: "Oome." Met de handen onder het hoofd las hij met ingespannen aandacht: "Klengstown, 14 Mei 1860.... Hm! Klengstown? Waar ligt dat! Zeker in Amerika.
"Dag oome!" "Waar ga je heen?" "Ik mot na de school!"... "Wacht dan nog even"... "Nee oome Jan staat benejen al klaar". Ze had hem gezien op de plaats, stampte de trap af, toeslaand de deur. "Wat 'n nest van 'n kind", zei Rebecca diep bukkend. Schuw keek ze op, half angstig, half-lachend. "O, zoo'n nest", herhaalde hij flauw. En het stug gekuch van den schuier klonk in de stilte.
"Wat is 'r?", glimlachte hij, er mee spelend, maar in plotslingen wrevel, niet meer lachend, stroef kijkend naar het muren-gewrok, liet hij het hulsje in z'n zak glijden, hield de armen om 't kind. "Wat zit 'r in, oomè?", vroeg ze zachjes, wetend dat 't niet mòcht. "Niks", zei hij stilletjes-lachend: "niks, kleine aap.... Morgen krijg je 'n cent."
"En wie zendt dat lekkers, jij deugniet?", vroeg hij gelukkig, blij met de vrindschap van 't kind. "Tante die zendt 't", zei ze en bluffend: "O, we hebbe zoo 'n bóél!" "Wel, wel, wel", sprak hij verbaasd om 't wonder: "Heit vader geld thuis gebracht?" "Vader nee, vader die slaapt nog die is zoo geslage weet u dat oome?
As je schoene an 'm brengt geeft-ie cente enne as je kleere brengt geeft-ie cente. Weet u nie, oome? Enne dan krijg-ie 'n brief-ie enne as je dan met 't briefie werom komp dan krijg-ie alles werom begrijp-ie, oome maar dan mod-je overnieuw cente geve. As u nou gaat de straat deur al maar rechtuit dan is 't om 't hoekie weet u nou nie?"
"Dat ken ik wel, dat is van mijn oom, vaders broer." Als de onnoozele Kobus, die tot dusverre, schijnbaar zonder deel te nemen in 't geen voorvalt, is blijven zitten, het portretje ziet, staat hij op en zegt, er op wijzend: "Oome, oome!" en fluisterend: "Is 't zoo goed, moeder?"
Zelf was 'r mondje 'n volwreven groezel, zóo als ze gesmuld had. "Oome tante die zeit" maar 'r stemmetje zakte in doezel van lachen oom in z'n bed met slaap-dikke oogen en 'n punt van z'n teen 'n kokkert van 'n teen net de néús van Suikerpeer... "Nou w
Het kind liep op 'm toe, nam z'n hand, zei helder: "Dag oome Eli". Hij bukte, zoende 'r op het toegestoken mondje, haalde diep in den stank, den stank die uit den emmer sloeg, zich vastbeet in zijn mond, in zijn speeksel, in zijn strot, in zijn longen, in het vocht van zijn oogen. "Zoo enne nou sl
En nu was 't avond en 't stortregende. Den heelen dag had het bijna zonder ophouden gestortregend. Het water liep bij stralen langs mijn ruiten. Ik voelde me behagelijk. Ik mocht dat wel. Ik had geen kachel en m'n demi stond nog bij Oome Jan. Een winterjas heb ik nooit bezeten. Die vorst had me gehinderd: van armoede moest je naar bed.
Een nauw bedwongen grimlach omspeelt Strijkmans' dunne lippen, en vrouw Juttner ziet welgevallig verwonderd haar zoon aan, die op het portretje wijzend, herhaalt: "Oome! hé, moeder?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek