Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
Een dof geraas liep door de zaal, het mansvolk grinnikte met schalks genoegen, en in de achtergrond vernam men weer de stem van de blikslager Blink, die schertsend een opmerking maakte, terwijl integendeel onder het dames- en vrouwenpubliek als een beweging van ongemak plaatsgreep, begeleid door gekuch en schuins-verlegen blikken in beschaamd-blozende gezichten.
Niemand gaf antwoord. Er volgde een stilte met wat gekuch. Truida keek met verdrietig-opgetrokken wenkbrauwen 't raam uit. Bernard vond dat 't gezin er niet amusanter op was geworden in dat jaar van zijn verwaarloozing. Hij was blij toen de meid kwam zeggen dat de koffie klaar was. Aan zoo'n koffietafel, dacht hij, daar heb-je tenminste wat te doen. Maar 't viel ook niet mee.
Verder lag er een hoopje papieren. Er was een aangename dagheldere tint. In den gang was alles kalm. Alleen het gekuch van Jans, het sissen van boter of het geklater van borden, die op of van mekaâr geschoven, en het geklitter van zilveren lepels en vorken, die bewogen werden, klonken in den gang.
"Hoort gij dat gerucht niet, daar tegen de haag?" zuchtte de vrouw. "Wat meent gij?" "Een gekuch als van eenen stervende." "Zou er nog een slachtoffer zijn? IJselijk, ijselijk! Mie-Wanna, vrouw lief, heb moed en blijf sterk. Het is om te bezwijken van deernis en schrik." Onder het uitspreken dezer woorden stapte hij naar de haag.
Zijne gewone geluiden zijn een langgerekte toon, gelijkende op het miauwen van een reusachtige Kat en een dof geknor of gebrom; schrik wordt te kennen gegeven door een kort gekuch, dat als "Hoef" of "Wau" klinkt. Het echte brullen verneemt men slechts zelden; menigeen, die zich in een door Leeuwen bewoond gebied heeft opgehouden, heeft het nooit gehoord. Het gebrul is kenschetsend voor het dier.
De hoeveelheid voedsel, die van den bodem wordt opgezocht, is verbazend groot; het verzamelen geschiedt zoo zorgvuldig, dat het vergeefsche moeite zou zijn een nalezing te houden. Soms eten zij zoo gulzig, dat het doorslikken van een noot of een eikel gepaard gaat met een gekuch, alsof zij op 't punt zijn van te stikken.
"Dag oome!" "Waar ga je heen?" "Ik mot na de school!"... "Wacht dan nog even"... "Nee oome Jan staat benejen al klaar". Ze had hem gezien op de plaats, stampte de trap af, toeslaand de deur. "Wat 'n nest van 'n kind", zei Rebecca diep bukkend. Schuw keek ze op, half angstig, half-lachend. "O, zoo'n nest", herhaalde hij flauw. En het stug gekuch van den schuier klonk in de stilte.
In het midden van de jongere broeders en conversen, stonden de grijsaards en zwakken, met schorre kelen doch met een prijzenswaardige gelatenheid den psalm zingende: quare fremuerunt gentes; ofschoon de rook, die hun in de keel vloog, hen nu en dan dwong, het lied te staken en met een benauwd gekuch te verwisselen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek