United States or Malta ? Vote for the TOP Country of the Week !


Gedurende dien winter had er geen enkel onverklaarbaar feit plaats. Niets vreemds gebeurde er, hoewel Pencroff en Nab er op uit waren om aan de meest onbeteekenende zaak een geheimzinnig tintje te geven. Top en Jup dwaalden niet meer om den put en gaven ook geen enkel bewijs van ongerustheid.

De mannen lagen in het gras, ieder in een deken gewikkeld en begonnen juist intedommelen, toen de twee honden plotseling teekenen van ongerustheid begonnen te geven. Met gespitste ooren en den neus in den wind, lieten zij telkens een dof gebrom hooren. Het was duidelijk dat zij in het geheel niet op hun gemak waren. De eerste die zich oprichtte en een blik om zich heen wierp, was Jan.

»Ja, op dat gebied is hij slim, dat moet erkend worden," antwoordde Edward Carrol. »Maar, dan zouden wij toch zien!" mompelde James Burbank dreigend. De nacht ging voorbij zonder dat de veiligheid van Castle-House bedreigd, zonder dat de stilte zelfs gestoord was geworden. Maar in weerwil daarvan hadden èn mevrouw Burbank èn Miss Alice dien nacht in de grootste ongerustheid doorgebracht.

"Het is gemakkelijk om hun ongerustheid weg te nemen," zei don Raphaël; "de kas blijft bij hen hier, dan hebben zij een waarborg in handen. Na dit bewijs van onze goede trouw, zult ge er wel geen bezwaar meer tegen hebben, dat wij vertrekken." Ze gingen heen en lieten mij achter met don Alphonse, die me zei: "Mijnheer Gil Blas, ik moet mijn hart voor u openen.

Wanneer er weer iets met den bengel voorviel, zou hij onverbiddelijk zijn. Onderwijl verliep de tijd. Een half uur was voorbij gegaan, sedert Marianne den jongen had meegenomen een uur zelfs was 't nu reeds geleden, en nòg kwam zij niet terug! De arme moeder kon 't van ongerustheid niet langer uithouden. Zij liep naar boven, naar de kamer van den kleinen jongen.

Zij waren te zeer afgemat om te eten, maar daarenboven verkeerden allen onder den indruk eener ongerustheid die aan schrik grensde. Allengs begon het nacht te worden, die dezen keer buitengewoon donker was. De hemel was met dikke onstuimige wolken bedekt. Men zag tusschen de boomen door aan de westerkim, tengevolge van de warmte, eenige bliksemflitsen flikkeren.

»Oom," zeide hij, terwijl hij zich het zweet van het gezicht veegde, »het wagenhuis kunnen we houden, en er zijn nu manschappen genoeg hebt ge nog iets voor mij te doen?" Doch baas Jansen hoorde het niet. Juist rende Eliëzer voorbij. »Eliëzer, hebt gij mijn vrouw niet gezien?" vraagde hij in klimmende ongerustheid. »Is ze nog niet terug uit het voorhuis?" vraagde de knecht.

Wij verlieten de stad toen de conducteur begreep dat het tijd was, en zonder dat een der nauwelijks van het politie-bureau teruggekeerde reizigers zijn vrijbrief nog bekomen had, 't geen ons geene kleine ongerustheid veroorzaakte, te meer, daar de voerman, zoodra hij de laatste poort uit was, zijne paarden in den galop zette.

Om tien uur den volgenden ochtend kwam tante, in 'n keurige japon met 'n opgewekt gezicht, en nam, zonder eenigen pathetischen uitroep van zorg en ongerustheid, Go's plaats aan het bed van haar dochtertje in.

Maar die ongerustheid was angstige bezorgdheid geworden, toen hem straks, alweer aan de linkerzijde, het zachte geklapwiek van een uil in het oor geklonken had. Dat was de derde maal, en nu stond het bij hem vast, dat er spoedig een ongeluk volgen zou. Met verdubbelde aandacht luisterde hij naar de bewegingen der vijanden. Geen geluid ontging aan zijn scherp gehoor. Plotseling sprong hij op.