Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
Spoedig daarna vlogen de acht pauwinnen naar het meer, en de negende streek neer op het paard van den prins, omhelsde hem en sprak: "Ontwaak lieveling! Word wakker, geliefde! O, doe het!" Helaas, de arme prins bleef als dood. Toen verdwenen al de pauwinnen, nadat zij hadden gebaad. Kort na haar vertrek ontwaakte de prins en vroeg aan zijn knecht: "Wat is er gebeurd? Zijn zij hier geweest?"
Mathilde bracht haar weder thuis en Jeanne verlangde, alleen gebleven, vol opgewektheid naar de kinderen. Zij kwamen weldra, frisch van de buitenlucht, en zij omhelsde hen bijna onstuimig en liet hen vertellen waar zij geweest waren, wat zij gedaan hadden.
"En toch, ik heb maar één kind en moet mij al eene groote opoffering getroosten. Doe dus naar uwen lust, Dakerlia; gij zult er mij, hoop ik, des te meer en te langer blijven om beminnen." "Altijd, altijd even vurig, vader lief!" riep zij uit, terwijl zij hem aan den hals vloog en hem teederlijk omhelsde. "Alzoo, gij gaat niet mede naar den burg?" vroeg mher Wulf, zich tot Robrecht wendende.
Ik wil mij wreken op den valschen ridder Macharis, die mijne onschuldige moeder beticht." "Macharis " antwoordde een der wachters, "is in de zaal en klaagt Beatrijs aan. Ons echter schijnt het toe, dat het valschelijk is, want de koningin Beatrijs is goed." Helias omhelsde hem uit dankbaarheid voor deze woorden, en de knecht leidde hem in de zaal, tot voor 's konings troon.
O, ga liever niet ... Ik beloof het je, ik zal heel kalm, héel kalm zijn ... Met zijne liefste innigheid omhelsde hij haar, vast, vast. Je bent dus weêr van mij? vroeg hij. Zij sloeg heur armen om zijn hals en kuste zijn mond, zijne oogen, geheel zijn gelaat. Ja, antwoordde ze. Ik ben weêr van jou ... Doe met me, wat je wilt ... Tot straks! sprak hij. Toen ging hij.
En Théodule omhelsde haar nogmaals, en zij had zelfs het genoegen, dat haar hals een weinig door de snoeren der uniform geschaafd werd. "Doet ge de reis te paard met uw regiment?" vroeg zij. "Neen, tante, ik wenschte u gaarne te zien, en heb verlof verzocht. Mijn oppasser leidt mijn paard, ik reis met de diligence. Maar daar valt mij in, dat ik u iets vragen wilde." "Wat dan?"
"Kan 't mogelijk wezen?" sprak hij nu tot de vrouw, "zoudt gij werkelijk het bekoorlijke wezen zijn, dat ik sedert gisteren zoo diep betreur?" Zij keek hem aan, zonder hem te herkennen. Toen omhelsde zij haar kind weer en zei: "dit is mijn zoon; wat wilt ge van mij?" "Maar dan " zoo hernam Deugniets vader in de grootste verbazing, "dan ben ik uw man!" "Gij? ik weet het niet."
Zonder te bedenken en zonder er op te letten, of ook iemand anders tegenwoordig was, omhelsde hij haar en bedekte haar gelaat, haar hals en haar armen met kussen. Anna had zich op dit wederzien voorbereid; zij had overlegd, hoe zij met hem zou spreken, maar zijn onstuimige hartstocht sleepte haar mede, zoodat zij niets kon zeggen.
Perot hoorde dit, keek hem strak aan, herkende hem spoedig, omhelsde hem en viel schreiend aan zijn voeten. Jacquet hoorde eerst, wat de graaf gezegd had en toen ziende wat Perot deed, werd hij op eens zoo overstelpt door verwondering en blijdschap, dat hij nauwelijks wist wat te doen.
Toen Currado dit gehoord had, verwonderde hij zich en hield hem voor een man van een groot karakter, prees zijn liefde en achtte hem er des te meer om. Daarom stond hij op, omhelsde en kuste hem en zonder de zaak langer te vertragen, beval hij, dat la Spina insgelijks in 't geheim tot hem gebracht werd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek