Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
Heel op oes gemak kuijerde ik met de brave huusvader nao 't staotsiejon en daor namp ik harteliek afscheid van mien gastheer. »Komt ies bij oes!" zee ik en drukte hum de hand. »Zeuven gulden en vief kinders," antwoordde ie »nee Veltink! werken zoo lang het dag is!" »Doe dat en ik wensch er Gods zegen op" zee ik. Nog een handslag en ik stapte in de trein.
»Die reize nao Grönnegen giet deur, tegen mien zin en, loat ze deur gaon, maor toe 'k van nacht zoo met het heufd onder 't dek lag, umdak dan beter kan denken, want ik hadde de musse vol moezenöste, daacht ik, of 't ook goed was dat we de notaories lueten komen om oes testement te maken.
Jaaije maokte Geert wakker en bragt hum te bedde en hung 't allosie an een spieker boven de beddeplanke, dan kun ie 't smörgens vort zien. Dat had zien moeder met hum overlegd. Wij wassen nou alleen met oes beiden. »Berend! zee Jaaije hoe hei je 't maakt met Hindriks zwaoger en met zien vrouwe en de vief kinders?"
Die zulver kof, wil eerst wel is wat om zich hen kieken, die grip maor zoo neet toe, as of hi veur de hakselkiste steet. »Hei 't volk goed in order?" vrueg ik. »Best zee ze maor mijn man is nao 't olderlingen gezelschap". Te duuvel dacht ik, dat is hier veurnaom spul. 't Was mij of ik bij oes in de kerke gunk, regt oet, regt an nao 't hok.
Um een klein entien verder te komen, loopt ze op een draf en as ze zint waor ze wezen wollen, draaft ze nog harder weerumme. Ze loopt veurbij zich hen en zint oet epraot, eer ze zegt hebt, wat de bosschup was. In 't staotsiejon eet ze staonde. Zit hef 't volk niet. 't Huppelt altied um oe hen en as ze jou ankiekt, denkt ze an wat aanders. Nee, de stad is niet veur mij. Ik holde 't met oes loeg.
En dan, zoo midden in den draf, staot ze met heur twalven in eenmaol op de achterste poote, net as de poedel van Pontel! En toch hak er een ekel an! 't Is eigentliek honden en apenwark. 't Gevuel van weerdigheid hebt ze niet meer. Zoo'n gestasineerde hengst bij oes kik zölfs het volk niet an. Hij is er te grootsch toe en hef genog an zik zölfs.
Och, ai bij veurbeeld daor in zoo'n prentenwinkel kiekt, met wal een doezijn gasvlammen en denkt dan an Geesienmeuije achter heur teunebankien in 't loeg, waorop een pieplampien steet met peterolie en waorbij 't olde mensch er oet zut as de teuvereese van Endor, dan mag men wel van oes zeggen: 't is een volk, dat in de duusternisse zit! Grönningen was nou an de kuijer.
Dan zegt men bij zich zölfs, wij bint toch nog meer weerd as zeuven of acht gulden in de weeke. »Broeders en zusters!" dat heuren wij nog wel in de kerke, maor ai je weer over de drumpel bint, merkt men somtieds dat die namen buten deure niet völle weerd zint. Dat hew we ondervunden toe oes oldste jonge heel erg ziek was."
Wat een gedreei en gezwier en geparlevink en gegiebel en geginnegap! Bij oes geet, 't zölfde bij dag of bij aovend, ieder stillegies zien weg. Der heft nog nooit eene draaft, zölfs niet as zien vrouw in nood zat. Geen mens vertrek zien gezigte en ieder hef een zwaormoedegen gank, net of hum een pak op de kop en op 't harte lig.
Gien ooge hadde der of en toe we in 't loeg kwammen, haw we zeuven jonks um oes hen, altied kiekende nao het blinkende zulver. Och, wat lagte Jaaije, die deur 't raom keek, oes te muete, wat nikte ze mij toe en wat hunk heur oogen op Geert, die zoo hoveerdig stapte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek