Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
»En als er nu eens geen maanbewoners zijn," merkte Nicholl aan, op wien de zonderlinge overspanning uitwerkte, dat zij een Jantje Contrarie van hem maakte. »Wie zegt dat er geen maanbewoners zijn!" vroeg Michel Ardan op dreigenden toon. »Ik!" krijschte Nicholl. »Kapitein," bracht Michel Ardan met dubbelslaande tong uit, »herhaal die beleediging niet, of ik verworg u."
Barbicane had het meest van hun drieën geleden men zag bloed. Maar 't bleek, dat dit slechts uit een lichte wond aan den schouder kwam. Toch had hij eenigen tijd noodig om bij te komen. »Nicholl, zijn wij onderweg?" was het eerste dat hij vroeg. »Ja zijn wij op reis?" herhaalde Michel Ardan. »Of liggen wij nog stillekens op den Floridaschen grond?" vroeg Nicholl.
De lezer zal zich herinneren, dat kapitein Nicholl, toen hij zich in de volksvergadering bij Tampa-Town zoo vinnig tegenover Barbicane uitliet, beweerd had dat het projectiel als glas zou springen, waarop Michel Ardan antwoordde dat men door middel van goed geplaatste vuurpijlen de kracht van den val zou breken.
Maar dien dag, tegen 11 uur in den voormiddag, had Nicholl een glas losgelaten, en zie, het viel niet, maar bleef in de lucht hangen. »'t Is grappig," was al wat Michel Ardan er over te zeggen had. En terstond lieten verschillende voorwerpen, wapenen, flesschen enz. los van de plaats waar zij stonden. De hond bleef ook in de lucht hangen zonder het te bemerken.
In één woord, geen aanbiedingen, geen smaadredenen, geen spotternijen van Nicholl niets kon Barbicane bewegen één schot naar Nicholl's pantserplaten te richten. Maar daar kwam de maan-expeditie. Nu klom de afgunst van Nicholl ten top. Zijn vijand werd toegejuicht over het stoutste projectiel denkbeeld, ooit in eenig brein opgekomen Nicholl's woede steeg tot wanhoop.
Zonderling en genoegzaam zonder uitzondering is het verschijnsel, dat de dalen, door de ringgebergten ingesloten, allen dieper zijn dan de omliggende vlakten, terwijl bij de kraters op onze Aarde het tegendeel plaats heeft. Hieruit volgt, dat de algemeene kromming van den bodem dier bekkens die van een bol is, kleiner dan de Maan zelf." »En hoe komt dat?" vroeg Nicholl.
Maar daar vervaardigde Nicholl een nieuwe pantserplaat van gesmeed staal, een meesterstuk in zijn soort, dat met al de projectielen der wereld lachte. De kapitein liet zijn plaat naar Washington brengen en daagde den voorzitter der Gun-club uit haar te verbrijzelen. Maar Barbicane wilde het niet doen, nu de vrede geteekend was.
»Met dat: ik weet het niet! zou men honderden boekdeelen kunnen vullen," merkte Michel Ardan aan. »Hoe laat is het?" vroeg Barbicane. »Drie uur," antwoordde Nicholl. »Wat vliegt de tijd toch om," merkte Michel Ardan op, »in het gesprek met zulke geleerden als gij zijt! Waarachtig, ik leer veel!"
Hier een rots, daar een heuveltje, hielden zij voor het projectiel, maar gedurig ontdekten zij hun dwaling en zij werden wanhopend. »Maar waar zijn zij toch? Waar zijn zij?" riep Maston. En de arme man riep met luider stem: »Nicholl! Barbicane! Michel Ardan!" alsof zijn ongelukkige vrienden hem hadden kunnen hooren of antwoorden!
De projectielen van Barbicane bleven als spelden in de pantserplaten van Nicholl zitten. Maar daar kwam Barbicane te voorschijn met zijn projectielen van 300 kilo zij brachten den kapitein tot zwijgen. Schoon met slechts matige snelheid geschoten, boorden zij door de beste platen heen, ja deden ze in stukken en brokken vaneensplijten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek