Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Leve Barbicane! Leve Nicholl!" Ontelbaren staken den neus in de lucht en zetten kijker of lorgnet voor het oog, om het projectiel na te staren. Maar vruchteloos. Men kon er niets van zien en vergenoegde zich met de telegrammen van Long's piek af te wachten.
Eenige minuten later waren de drie mannen binnen het projectiel. Zij hadden de sluitplaat aangeschroefd, en de mond van de Columbiad wendde zich vrij en onbelemmerd naar den hemel. Nicholl, Barbicane en Michel Ardan waren voor goed in hun metalen gevangenis ingekerkerd. Wie schildert de ontzettende ontroering, die toen door de verzamelde scharen voer? De maan gleed statig aan den donkeren hemel.
»Dat is moeilijker te beslissen," oordeelde Barbicane. »Toch zal ik het beproeven, maar moet beginnen met mijn vriend Nicholl te vragen, of hij niet gelooft, dat beweging een noodwendig uitvloeisel van leven is." »Zeker," antwoordde Nicholl. »Welnu.
Barbicane zeide hem: »juist zooals in de geheele hemelruimte. Maar wij zullen het onderzoeken." Hoe?" vroeg Nicholl. »Met een thermometer dien ik bij mij heb; hij heet een minimum-thermometer en is ingericht om zeer lage graden van temperatuur aan te wijzen."
Hij schudde Nicholl eens goed heen en weer, die, zoodra hij de oogen opsloeg, hem met zijn gewone koelbloedigheid de hand drukte. »En Barbicane?" vroeg hij. »Elk zijn beurt," antwoordde Michel Ardan bedaard. »Ik ben met u begonnen omdat gij bovenop laagt. Nu is het Barbicane's beurt." Met hun beiden legden zij den voorzitter der Gun-club op den divan.
Gij zult eens zien hoe zij er zich uitredden." Met klokslag van tienen waren Barbicane, Michel Ardan en Nicholl in het projectiel gegaan; te 10 u. 46 min. 40 sec. zou de Columbiad worden afgeschoten; zij hadden bijgevolg 46 min. 40 sec. op het schietkatoenen kussen door te brengen.
»Neen, ik verlang dat alles tusschen u en mij blijft. Drie mijlen van Tampa is een bosch, het bosch Skerman. Kent gij het?" »Ja." »Is het u goed er morgen te 5 ure van den eenen kant in te gaan." »Zeker, indien gij er op denzelfden tijd van den anderen kant in komt?" »En gij zult uw buks niet vergeten?" zei Barbicane. »Zoo min als gij de uwe," antwoordde Nicholl.
't Was zoo: de dikke duisternis onder hen bewees, dat zij de aarde hadden verlaten, anders hadden zij het maanlicht op den grond moeten zien schijnen. »Verloren," zei Nicholl. »Ik wensch u geluk," antwoordde Ardan. »Ziehier 9000 dollar," zei de kapitein, de bankbiljetten uit zijn zak halend. »Wilt gij een reçu?" »Asjeblieft," sprak Nicholl, »dat is ordelijker."
Hoewel hij pas twee uren geleden ontbeten had, gevoelde hij een verschrikkelijken honger, als ware hij eenige dagen lang zonder voedsel geweest. Alles was bij hem in de hoogste spanning geraakt, maag en hersenen. Hij rees op en vroeg Michel Ardan om nog wat eten. Michel antwoordde niet. Nicholl wilde daarop thee zetten, en om vuur te hebben stak hij een lucifer aan.
En Nicholl bewees, dat, al werd de opgegeven snelheid verkregen, en al was zij toereikend om het projectiel buiten den dampkring te slingeren, geen projectiel weerstand kon bieden aan de drukking van gas, ontwikkeld door het ontbranden van 800,000 kilo kruit, terwijl eindelijk zijn berekeningen tot bewijzen strekten, dat al kon een projectiel die drukking wederstaan, de groote hitte het projectiel onfeilbaar moest doen smelten en een regen gloeiend ijzer op de hoofden der onvoorzichtige toeschouwers zou vallen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek