Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
De wereld moet dan maar met den dichter zeggen: Rekent d'uitkomst niet, maar telt het doel alleen. Nicholl en Michel Ardan bedekten hun gelaat met de handen. »In Gods naam!" sprak Barbicane, de armen op de borst gekruist. »Welnu, luitenant, hoe staat het met de peiling?"
Barbicane wilde dat geld niet uit de handen van een reisgenoot ontvangen, maar Nicholl stond er op, aan al zijn verplichtingen te voldoen, alvorens hij de aarde verliet. De 1ste December was aangebroken.
Wat gereedschappen, houweelen en dergelijken betreft, Nicholl had er bijzonder veel werk van gemaakt; de zakjes met verschillende zaden, benevens de heesters die Michel Ardan in de maangronden dacht te planten, dat alles was op zijn plaats boven in het projectiel, waar de weelderige Franschman een soort van zolder had ingericht, dien hij met allerlei voorwerpen had opgevuld.
Nicholl merkte op, dat er nog geen reden was tot moedeloosheid. Hij was van oordeel, dat, daar zij nu 32 uren onderweg waren, de grootste helft moest zijn afgelegd, zoodat alle vrees voor terugvallen noodeloos was.
Inderdaad onder den invloed dezer stralen, niet verborgen of getemperd door eenigen dampkring, werd het projectiel zoo verwarmd en verlicht alsof het ineens van den winter in den zomer kwam. De maan van boven, de zon van onder licht en warmte genoeg. »Het gaat hier goed," merkte Nicholl aan.
»Met uw verlof 11001," antwoordde Nicholl. »Onmogelijk!" riep Barbicane met een gebaar van afgrijzen uit. »Wat scheelt er aan?" vroeg Michel Ardan. »Wat er aan scheelt? Op vermindering van de eigenlijke snelheid door den tegenstand der lucht en de daardoor veroorzaakte wrijving is niet gerekend; de eigenlijke snelheid moet zijn 16575 meter," antwoordde Nicholl.
Volgens zijn waarnemingen moet die bol zijn omloop om de aarde volbrengen in 3 uur 20 minuten, wat een verbazende snelheid onderstelt." »Zijn alle sterrenkundigen het eens aangaande het bestaan van dien tweeden wachter der Aarde?" vroeg Nicholl. »Neen," antwoordde Barbicane, »maar indien zij als wij, hem hadden waargenomen, zouden zij er niet aan twijfelen.
Als éen ketting brak, stortte het gevaarte op het schietkatoen en een vreeslijke ontploffing zou volgen. Dat gebeurde gelukkig niet. Eenige uren later was het projectiel onmerkbaar zacht op het katoenen kussen gezakt. »Verloren!" zei kapitein Nicholl, terwijl hij den voorzitter Barbicane 3000 dollar overhandigde.
Het was roodachtig van kleur en werd hoe langer hoe grooter, zoodat het projectiel er zich heen moest bewegen. »'t Is een vulkaan in werking!" riep Nicholl uit. Barbicane legde zijn nachtkijker aan en bevestigde Nicholl's vermoeden. »Inderdaad, het is een vulkaan-uitbarsting!" zei hij. »Dan moet er ook lucht op de Maan zijn, want zonder lucht geen vuur," oordeelde Michel Ardan.
Het eene uur verliep na het andere, maar zonder iets op te leveren. Het projectiel naderde blijkbaar de Maan, maar het was even blijkbaar, dat het haar niet zou bereiken. »Ik begeer naar één ding," zeide Michel Ardan, »dat wij dicht genoeg bij de Maan komen om haar geheimenissen te doorgronden!" »Die vervloekte mispas, die ons deed afwijken!" riep Nicholl uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek