Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Barbicane, Michel Ardan en Nicholl zaten domino te spelen. Zeker herinneren zich de lezers dezer geschiedenis, hoe algemeen de belangstelling in de drie reizigers was bij hun vertrek. Had de aanvang der onderneming zooveel opspraak verwekt in de Oude en in de Nieuwe wereld, welke geestdrift, moest dan hun terugkomst niet teweegbrengen?
Gedurende dien tijd was de openbare meening tot het uiterste gespannen. Telegrammen vroegen uit alle wereldoorden hoe het er mee stond, en telegrammen seinden naar alle wereldoorden het antwoord. De redding van Barbicane, Nicholl en Michel Ardan werd nog meer de algemeene zaak der menschheid beschouwd als vroeger het gieten en afvuren van de Columbiad.
Hij ging voort: »In geval van een botsing zou ons projectiel, bij de verandering van beweging in warmte, door dien hevigen schok dermate zijn verhit geworden, dat het geheel gesmolten, ja verdampt ware." »Maar," voegde Nicholl er bij, »wat zou dan wel gebeuren indien de aarde eens plotseling in haren omloop om de zon werd gestuit?"
De chronometer van Nicholl wees tien uur twintig, toen de reizigers goed en wel binnen waren. »Nog 27 min. blijven wij op de Aarde," zei Barbicane, den chronometer raadplegend. »Nog 26 minuten 40 seconden," antwoordde Nicholl. »Nu ja! maar wij hebben meer te doen dan over seconden te praten." »Zijn wij dan niet klaar?" »Zeker, maar wij moeten nog eenige voorzorgen nemen tegen den eersten schok."
Met strakke blikken, zonder een woord te spreken, nauwelijks adem halende, zaten de drie vrienden men zou in de grafstilte hun hart kunnen hooren kloppen. »Vallen we?" vroeg eindelijk Michel Ardan. »Neen," antwoordde Nicholl, »want het projectiel heeft zich omgewend en zijn bodem naar de Maan gekeerd."
»Dus eerst is zij bewoonbaar?" zei Nicholl. »Ik weet het niet," verklaarde Michel Ardan. »En ik zeg: neen!" sprak Barbicane met nadruk. »De Maan is meer dan waarschijnlijk niet bewoonbaar, ten minste in haar tegenwoordigen toestand, met geen of zoo weinig als geen lucht, met haar uitgedroogde zeeën, haar watergebrek, haar scherpe afwisseling van hitte en koude, haar nachten en dagen van 354 uren.
Waarom zouden wij de Maan dan niet bereiken?" »Zou het niet door overmaat van snelheid komen?" vroeg Nicholl, daarbij opmerkende, dat naar hun reeds gebleken was de aanvankelijke snelheid grooter scheen geweest te zijn dan berekend was.
De drie gebroeders kregen vaak en besloten zich ter ruste te leggen. Nauwelijks echter hadden zij den slaap gevat, of Barbicane maakte de anderen wakker met een luiden schreeuw; »Ik heb het gevonden! Ik heb het gevonden!" »Wat?" riep Michel Ardan, het hoofd opheffende. »Hoe het komt dat wij het stuk niet hebben hooren afgaan." »En dat is?" vroeg Nicholl.
Hoe het zij, zij waren gereed, en alleen het geschikte oogenblik moest worden afgewacht om ze te ontsteken. »Daar wij nu toch niets te doen hebben," zei Nicholl, »doe ik een voorstel." »En dat is?" vroeg Barbicane. »Te gaan slapen." »Heb je van zijn leven!" riep Michel Ardan uit. »In veertig uren hebben wij geen oog geloken," sprak Nicholl. »Eenige uren slapens zullen ons goed doen."
»Bovendien," meende kapitein Nicholl, »zal het projectiel in de vlakte beter stil blijven liggen. Aan een helling nederkomende, zou het gevaarte misschien naar beneden rollen als een sneeuwklomp, en daar wij geen eekhoorntjes zijn, kwamen wij er niet heelhuids af." Inderdaad, de uitslag der stoute onderneming scheen niet twijfelachtig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek