Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
"Waf! waf! waf!" blafte Boppie in den tuin; hij herkende de zangerige stem daarboven. Dorus hoorde het niet en phantaseerde verder. "Bravo! Bravo! mijn jongen," klonk eensklaps de stem van Dorus' mentor, den muziekmeester Tournel, die zachtjes was binnengekomen. "Bravo!" herhaalde hij, "heel aardig gespeeld; maar 't is wildzang, en als je daarmee doorgaat, komt er niets van je terecht."
Dorus! jongen, wat was ik grootsch op je. Hoe voel je je nu wel. Gelukkig, hè!" Gelukkig? Een diep zwaarmoedige blik uit de donkere oogen ontgaat den ouden muziekmeester, die opgetogen vervolgt: "Er is maar één roep over. Vooral die phantasie was uitmuntend; die moet je opschrijven. Kerel! waar haal je die tonen vandaan? Mij dunkt, zoo'n succes moet je onbeschrijfelijk goeddoen.
De muziekmeester was de eenige die niet over mij te klagen had, en die ook werkelijk niet klaagde; integendeel, hij prees mij, hij vleide mij, en op zekeren dag beloonde hij mijne ongemeene vorderingen met.... een kus!" "De ellendeling!" "Niet waar?
Ja brave dokter Helmond, die wel voor een muziekmeester maar niet voor mij kondt terugkeeren, boeten zul-je; ik zal je inwikkelen, inwikkelen, en met je schoone vrouw, totdat ze, voor den duivel, in mijn armen zal toestemmen dat ik haar redder werd! En wat wil men nu? peinst Kartenglimp iets kalmer voort.
De luchtige toon waarop zij over "den armen sukkel" Donerie schrijft; 't verzoek, dat Helmond als reden van zijn vervroegde terugkomst de ziekte van "den waarlijk niet ontalentvollen muziekmeester" zal opgeven, "den stumper die in de kerk nog zoo zijn best deed;" dat alles in verband gebracht met het gebeurde in de woning van den timmerman Krul, maar ook vooral met Coba's hevige zenuwaandoening toen ze gisterenavond zoo geheel onverwacht de melodie hoorde spelen, welke Herman Donerie bij de woorden van een Duitsch lied componeerde, dit alles versterkt hem in de overtuiging, dat Coba dien brief had geschreven en zich daarin zoo ernstig ziek heeft gemeld, teneinde hem tot een onverwijlde terugkomst te noodzaken, opdat hij den jongeling dien ze in stilte beminde, zoo mogelijk nog in 't leven behouden mocht.
En zoo moesten zij samen zingen; maar het eene gezang paste niet goed bij het andere, want de werkelijke nachtegaal zong op zijn wijze en de kunstmatige vogel bracht geluid voort door het ronddraaien van een cilinder. «Het is zijn schuld niet,» zei de muziekmeester; «hij blijft goed in de maat en zingt geheel volgens mijn methode!» Nu moest de kunstmatige vogel alleen zingen.
Och hemel, welzeker! ik dacht dat je dat wist omdat de knecht nog strakjes...." "O ja, nu je 't zegt, ja, nu weet ik ook wel dat de muziekmeester hier boven woont; bij een timmerman jawel!" "Al zeven jaren answiet m'n lieve mensch!
"Zeker! zoo dadelijk zul je 't hooren." Tournel vervolgt met lezen: "... Ik verlang er ook naar u allen weer te zien en voor u te spelen. Juffrouw Barbara zal..." "Wat zal juffrouw Barbara?" vraagt eensklaps de huisgeest van den muziekmeester, met een stapel borden in de handen en een paar opgerolde servetten onder den arm binnenkomend. "Stoor me niet."
Eerst was zij stil, somber, kribbig geworden; weldra werd zij zeer melancholiek: zij zong niet meer en had op een morgen Roberts, haar muziekmeester, op een Donderdagmiddag Paul Van Raat afgeschreven. Op een morgen, na haar wandeling, omstreeks half elf, kwam zij thuis en wierp zich peinzend neêr op haar divan, terwijl zij, liggende, met dwalende vingeren, haar manteltje loshaakte.
Allen beginnen te schateren, juffrouw Wilhelmina het hardst, steeds uitroepend: "Muziekmeester! Daar is hij juist voor in de wieg gelegd! Halve trillers en gegil!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek