Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 16 juni 2025


Het spijt me, dat ik je moest opbellen, Francis, sprak hij binnenkomend, maar ik had mijn sleutel vergeten. Hoe laat is het? Tien minuten over tweeën, meneer, antwoordde de man, op de klok ziende, knipoogend. Tien minuten over tweeën. Hoe verschrikkelijk laat! Je moet me morgen om negen uur wekken. Ik heb wat te doen. Goed, meneer. Is er iemand geweest? Mr.

Hij is onrustig en stapt steeds sneller voort. Gelukkig! hij is in zijn woning; vrouw Mijntje zit als naar gewoonte nog op en is aan ’t werk. „Gênavond, moeder!” zegt hij binnenkomend. „Gênavond, Dirk.” „Wat scheelt eraan? Je hebt gehuild! Waarom, Mijntje?” „Ach, God! weet je ’t nog niet? We moeten er uit; in de andere week al.” „Wat zeg je daar? Is ’t waarachtig?”

Het kloppen hield aan, werd dringend. Ja, het was beter Lord Henry binnen te laten, te zeggen, dat hij een nieuw leven wenschte, met hem te kibbelen, zoo dit noodig ware, afscheid van hem te nemen, zoo dit onvermijdelijk was. Hij sprong op, trok het scherm weêr voor het portret en ontsloot de deur. Ik heb diep medelijden met je, Dorian, sprak Lord Henry binnenkomend.

"Zeker! zoo dadelijk zul je 't hooren." Tournel vervolgt met lezen: "... Ik verlang er ook naar u allen weer te zien en voor u te spelen. Juffrouw Barbara zal..." "Wat zal juffrouw Barbara?" vraagt eensklaps de huisgeest van den muziekmeester, met een stapel borden in de handen en een paar opgerolde servetten onder den arm binnenkomend. "Stoor me niet."

Het zal in de plaats komen van Ja, wat zal het niet verplaatsen?" "Wat het ook doet," zei Redwood, "mijn kleine jongen moet het Voedsel hebben." Zij hoorden iemand vlug tegen de trap optuimelen. Toen stak Cossar zijn hoofd om de deur. "Hallo!" zei hij, toen hij hun gelaatsuitdrukking zag en binnenkomend: "Wel?" Zij vertelden hem de quaestie met de prinses. "Moeilijk geval?" merkte hij op.

Achter een der kleine raampjes, daarbuiten, vertoonde zich, nog nauwelijks zichtbaar, de donkere silhouet der huismeid, die, met de beide handen trechtervormig naast haar oogen, peilend naar binnen staarde. Meelnie! Meelnie!" gilde Jantje, door doodsangst bevangen. Wa schilt er dan?" vroeg de meid binnenkomend. Meelnie! Meelnie! Kijkt-e kier.

Aan 't binnenkomend bruidspaar, dat al dadelijk wou handen-geven, werd door haastig fluisteren en wenken beduid, dat ze 'n oogenblik stil moesten blijven staan en luisteren.... De bruid zag bleek; haar smal gezichtje stond ernstig; er was iets vermoeids in haar houding; de hand die den bruidsbouquet hield, hing neer langs haar witzijden bruidsjapon; maar de bruigom, een weinig geéchauffeerd, wat hem roodige vlekken gaf in hals en gezicht, glimlachte sterk, stralend den blijden, zekeren triomf uit zijn klein-getrokkene oogen.

»Morsdoodzei één van de oude vrouwtjes, haastig binnenkomend, zoodra de deur open ging. »En niets te zeggen, per slot van rekeningvoegde de Moeder er bij, terwijl ze onverschillig heenging. De twee bestjes, klaarblijkelijk te zeer ingenomen door de toebereidselen voor hun vreeselijk werk om eenig antwoord te geven, bleven alleen achter, en bogen zich over het lijk.

"Zoo heb ik den pastoor zelf nooit gehoord," gaf Jansen toe. "Dag meester," zei Lize binnenkomend. "Heeft vader u al eens onze rozen laten kijken?" En zonder antwoord af te wachten: "Kom u eens mee naar den tuin. Ze zijn prachtig van 't jaar, niewaar vader? Anna is er ook." "Ja, ga eens mee," zei vader.

"Goddank," dacht ze. Ook zij was ongeruster dan zij blijken liet. "Wij zijn in Gods hand" zeide zij altijd. "Over het veld is heel de lucht één vuur," zei Jansen, binnenkomend met heel den bos. 't Was de bloementuil die met Lieve Vrouw Hemelvaart in de kerk gezegend was. Daaruit nam ze een paar dorre stengels en legde ze op den dooven haard, waar zij ze deed ontvlammen met de gewijde kaars.

Woord Van De Dag

innewaerts

Anderen Op Zoek