Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
De Chatillon ontstak op dit verwijt in een spijtige woede, en zou voorzeker in onstuimige woorden uitgevallen zijn; maar zijn broeder De St.-Pol weerhield hem en morde zachtjes: "Zwijg, De Chatillon, zwijg toch; want onze Veldheer heeft gelijk. Het is immers redelijk dat wij de oude Graaf van Vlaanderen niet meer lijden toebrengen? Hij is rampzalig genoeg."
Het is een geschenk van Mher Rambold Tancmar, heeft hij gezegd, vruchten van een nieuwen grond, waarvan het gezicht u zal verblijden." "Van Rambold Tancmar!" riepen allen verbaasd. "Wat mag het zijn?" "Wij gaan het weten", morde Burchard, naar de deur stappende.
"Nu gij!" morde hij, de handen tot Ivo-den-wolvenjager uitstekende om hem te grijpen; maar Ivo sprong met eenen schaterlach over de leuning en riep, terwijl hij reeds in de ledige ruimte nederzonk: "Vrij, vrij tot in den dood!"
"Ha, dit is mijn geheim", morde Burchard, zich met de vuist op het voorhoofd slaande. "Kom, kom, dit zijn droomen, onmogelijke droomen", zeide Willem. "Ik ben u dankbaar voor uwen goeden wil ten mijnen opzichte; maar, gekwetst en verbitterd als gij nu zijt acht gij mogelijk wat geheel onmogelijk is."
"Maar Lisa heeft geene genegenheid voor hem," morde de baas. "Ik moet lachen om uwe eenvoudigheid, Kobus. Wat weet gij daarvan? Gij zit immers in haar hart niet?" "Hoe, vrouw gij zoudt kunnen vooronderstellen....?" "Is zij hem niet zoo minzaam, dat iedereen het opmerkt?
"Welnu, Jakob, wat vreest gij dan voor u zelven?" De oude man schudde grimmig het hoofd. "Wat ik vrees?" morde hij, "van alles. Zoudt ge niet zeggen, Peternelle, dat wij hier in volle zekerheid tusschen engelen leven, terwijl integendeel de lucht op Wildenborg krielt van kwade zielen en booze geesten? Trek de schouders niet op, Peternelle. Dezen nacht heb ik weder druppelen gezweet van angst.
"Ja, Dakerlia", morde haar vader met eenen glimlach, "gij zorgt maar al te wel. Ik heb uw huwelijkskleed gezien bij Janne Elshout, en uw kanten hulsel bij Aleide Stierzeel. Ik ben de rijkste man van Vlaanderen niet en gij geene vorstin, mijn kind." "Ik wil schoon zijn, vader!" antwoordde de maagd. "Maar zijt gij niet schoon genoeg, mijne zoete Dakerlia?" vroeg Robrecht.
Een akelige noodkreet bonsde door de zaal; Burchard, de harde de sterkmoedige Kerel, liet zich op eenen zetel vallen en begon overvloedig te weenen. "Eric! Eric! Het kind mijner zuster!" klaagde hij. "Dood, dood! En hem niet weder levend kunnen maken, zelfs niet in stroomen bloed!" "Ho, het is gruwelijk!" morde Robrecht, sidderende van verontwaardiging en toorn.
Ja, ja, ik bedrieg mij niet: hare schuchterheid, hare schaamte, hare verschrikte kuischheid, hare laatste woorden.... Zij ook heeft getreurd, zij ook heeft eenen wreeden knagenden worm in het hart gedragen!" Hij stortte neder op eenen stoel, sloeg zich de handen voor de oogen en morde met wanhoop: "Eilaas, eilaas, het kan niet zijn!
Het kan niet zijn!" morde Bavo met eene uitdrukking van ongeloof en tevens van opstand. "Neen, ik mag niet meer leeren lezen, nooit meer. O, Bavo, ik kan reeds bijna lezen, en nu moet ik geweld doen om het weder te vergeten!" "Wie, wie zegt dit?" kreet de jongen. "Mijn vader heeft het gezegd, en er is niets aan te doen," antwoordde het droeve Lieveken. "Uw vader!" herhaalde Bavo met schrik.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek