Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Zij zond haar kamenier Lucia naar het theater om te spionneeren. Stonden er reeds groepen jongens? Scheen het of er veel menschen zouden komen? Lucia kon ook wel eens naar donna Emilia gaan, die bij het loket zat, om te vragen hoe de zaken stonden. Maar toen Lucia terugkwam, kon zij donna Micaela volstrekt geen hoop geven. Voor het theater stonden in het geheel geen menschen.
Maar nu zegt donna Micaela heel zacht: "Ge komt om voor hem te bidden, schoonzuster," en ze schuift een weinig ter zijde, opdat donna Elisa voor het beeld zal kunnen knielen. Donna Elisa's hand beeft zoo, dat ze de lantaarn op den grond moet zetten, haar stem is heesch, als zij vraagt: "Is niemand anders dan gij hier vannacht geweest, Micaela?" "Neen, niemand anders."
Zij smeekte den heilige dat Gaetano, die beloofd had de armen te helpen, weer in Diamante zou terugkomen. Toen donna Micaela haar voorbijging, hoorde zij haar zeggen: "San Sebastiaan, geef ons Gaetano. Ach, uit barmhartigheid, ach, om onze ellende, geef ons Gaetano terug, San Sebastiaan." Donna Micaela was van plan geweest naar de kerk te gaan, maar nu wendde zij zich om.
"Ben ik dat niet?" "Neen, neen!" zij greep hem bij den arm en schudde dien. "Begrijpt ge dan niet, ziet ge dan niet? 't Is van u genomen." De stem van den kleinen Gandolfo klonk buiten de kerk. "Donna Micaela, donna Micaela, waar zijt ge? Er zijn zooveel menschen, donna Micaela! Waar zijt ge?" "Regent het dan niet meer?" zei de jettatore met onzekere stem.
En hij had niet kunnen verhinderen, dat de heeren van het museum te Palermo de kronen, schilderijen en hostiekelken wegnamen. Hoezeer hij het ook gewenscht had, hij had niets kunnen doen om zijn kerk te redden. Maar hij haatte deze kerkplunderaars, en toen donna Micaela hem nu zoo toornig zag, geloofde zij dat miss Tottenham eenige van zijn schatten had willen wegnemen.
De mysteriën van leven en dood sluimeren in zijn hoofd. Daar woont de geest, die het lot der wereld bestuurt. Daar heerscht de liefde, die de wereld verlossen zal. En donna Micaela roept hem aan: "Gij, Gods zoon, verlaat mij niet! Laat geen mensch de macht hebben mij van u te scheiden!" 't Is een wonderlijk gevoel thuis te komen.
Ik heb dat gedaan om mijn vriend te verheugen, die bedroefd is. Ach, mijn geliefde zit in de gevangenis, mijn geliefde zal nooit meer mijn haar streelen. Ik heb hem een lok van mijn haar gezonden om hem te herinneren aan de zijden lokken, die hem nooit meer zullen omstrengelen." Donna Micaela moest voortdurend denken aan dit lied.
Maar nu was hij geheel bedekt met groote rose bloemen, die hem versierden en verlichtten, zoodat men meende, dat hij in feestgewaad was en men voelde hoe er een meesleepende vreugde van uit den boom stroomde. Donna Micaela werd als bedwelmd, zij voelde hoe een vreemde onweerstaanbare macht zich van haar meester maakte.
Hij boog zich nu tot haar over, keek haar in de oogen, en dwong haar eindelijk te luisteren, naar wat hij zei. "Ge zult begrijpen, donna Micaela, ge moet het begrijpen. Wat wij hier in het Zuiden noodig hebben, is een wedergeboorte, een herschepping, zooals het Christendom was in zijn tijd. Naar boven de slaven, naar beneden de heeren! Een ploeg, die nieuwe aardlagen opwerpt!
"Daar is hij, donna Micaela," zei Gandolfo. Zij was gelukkig. 't Was alsof ze dezen man gered en verlost had. En meer dan dit. Menschen, die geen phantasie bezitten, kunnen dit niet begrijpen. Maar donna Micaela was den ganschen dag in spanning en verwachting. Ze overwoog, hoe zij zich 's avonds zou kleeden. 't Was alsof zij Gaetano verwachtte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek