Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Deze gaf aan dien wenk gevolg, doch Lena zette zich naast haar grootvader. En nu verhaalde Marling in korte, eenvoudige woorden de zaak, waarover het ging. En de oude Kloppers stutte het breede, hooge voorhoofd met zijn rechterhand, zooals hij placht te doen, wanneer hij voor een moeilijk vraagstuk stond.
De Engelschman was boven gekomen in den anders zoo edeldenkenden Charles Marling, en zijn vrouw kende hem op dit oogenblik niet. »Charles!" riep zij, »ik begrijp je niet. De Uitlander kan langs geleidelijken weg het kiesrecht krijgen, maar het volk, dat het fondament van dezen staat heeft gelegd, heeft toch te waken, dat het op te trekken gebouw niet uit de loodlijn ga!" Lena sprak de waarheid.
Ik stel voor, om met tweeduizend resolute kerels morgen op te trekken naar Pretoria, Paul Kruger gevangen te nemen en de Engelsche vlag te planten op het gouvernementsgebouw. De zaak is zoo eenvoudig mogelijk. Maar wij moeten snel en flink handelen; we moeten de regeering overrompelen!" »Mijnheer de Voorzitter, ik wensch toch ook wel eens het woord!" riep Marling.
Doch hij heeft zich vergist: 't is geen ruiter; 't is eene rijdster. Nu, dat is geen ongewone verschijning in Zuid-Afrika. De vrouwen rijden er even goed te paard als de mannen. De rijdster is intusschen naderbij gekomen, en Marling kan reeds den grooten, strooien hoed onderscheiden op het weelderige, zwarte haar. Thans heeft ook het meisje den vreemdeling waargenomen.
»Stemrecht voor Uitlanders," riep Lena, »dat kan immers niet! De naam van Uitlander duidt immers reeds aan, dat hij geen burger is!" »Laten wij over geen woorden kibbelen," hernam Marling. »De zoogenaamde Uitlanders zijn even goed burgers als de anderen; ik herhaal het nog eens." Lena stond op, en nam uit een tasch, die tegen den muur hing, een Hollandsch-Afrikaansch blad.
»Dan zult gij van Vredenoord gaan met de verzekering, dat ik aan u in trouwe vriendschap zal blijven denken mijn leven lang." »En meer niet, Lena?" Zij schudde het hoofd. »Meer niet," zeide zij. »Maar het loopt misschien beter af dan gij vermoedt," liet zij er op volgen, en zij zag Charles Marling aan met een blik vol hoop en moed. Zoo gingen zij dan te samen den grijsaard opzoeken.
Toen boog zij het hoofd, en nooit was zij grooter geweest dan in dit oogenblik, nu zij zonder murmureeren, in zwijgenden deemoed, al was het met een schreiend hart, de plaats innam, die naar Gods bestel haar was beschikt. Marling vertrok, doch plotseling keerde hij nog eens terug. »Hoe ook de beslissing van dezen avond moge vallen," zeide hij, »laten wij nooit aan onze liefde twijfelen!"
Met den ouden Staten-bijbel op een tafeltje voor zich, zat baas Kloppers te lezen in het priëel. Hij zag het paar naderen, en sloeg den bijbel bedachtzaam dicht. Mild en vriendelijk ontving hij den Engelschman. »Is dat nu de ijzeren Voortrekker van gisteren avond?" dacht Charles en hij verwonderde zich. Intusschen noodigde de grijsaard Marling uit, om op de andere bank plaats te nemen.
»Ja, tot den Onthoudersbond behooren ze niet," lachte de inspecteur; »ze lusten hem droog." »Zijt ge te Pretoria geweest?" vraagde Marling met zeer groote belangstelling. »Om u te dienen, eergisteren, Zaterdag." »En hebt ge den President gesproken?" vraagde Marling. »Dat wil zeggen, ik heb hem gezien en hooren spreken." »En welken indruk hebt gij meêgebracht?"
Gij zijt een Engelschman, Charles neen, val me nu niet in de rede laat mij uitspreken, want hier staat het levensgeluk van twee menschen op het spel." Zij houdt even op. »Ga voort," dringt Marling in groote spanning. »Gij zijt een Engelschman," herneemt Lena, »en gij hebt uw volk lief als ik het mijne.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek