Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
»Dan zullen wij 't maar den »Vijftigponder" noemen," zegt Lena in een opwelling van onschuldige plagerij. Beiden bestijgen hun paarden; luid blaffend stuift de hond vooruit en de magere Vijftigponder maakt met zijn oude, stijve pooten een armzalige figuur naast Lena's jongen, trappelenden goudvos. »Wat is dat daar?" vraagt Marling, naar een soort molen wijzend aan hun linkerhand.
En de duizende aanwezige mijnwerkers hadden geantwoord met een donderend »ja!" Wèlke kastanjes behoefde George Farrar niet nader aan te duiden, en wèlk vuur evenmin. Iedereen wist het. De goudstad was vol onrust, en aan den politieken horizon stegen de dreigende donderkoppen snel omhoog. Marling legde de groote krant, het was de »Star", nadenkend neer. »De toestand wordt ernstig," zeide hij.
»Dat is de Achitofel van Kaapstad," barstte hij los, »maar de Heere zal den raad van dezen man vernietigen!" Maar Charles zeide hierop geen woord, uit eerbied voor de sneeuwwitte haren van den Voortrekker. Vier dagen vertoefde grootvader Kloppers bij de familie Marling.
Haar oogen schitteren, terwijl zij dit zeide, en een hooge blos van toorn en verontwaardiging kleurde haar wangen. Doch Marling was kalmer geworden, en zeide bedaard: »Ik houd Cecil Rhodes, voor een eerlijk, rechtschapen man, en hij staat buiten de Johannesburger beweging." »Gave God, dat het waar was!" zuchtte Lena.
Charles Marling staat, na de moeilijke dagen, die de Transvaal heeft doorworsteld, bij de Boeren in blakende gunst, en zij noemen hem een Engelschman zonder bedrog.
Hij neemt het glas, gevuld met den edelen, Afrikaanschen wijn, met vaste hand op, en werpt het met een harden slag tegen den vloer, dat het in duizend scherven vliegt. Charles Marling stond op het achtererf van Vredenoord, bij de schamele, ronde kafferhutten, en staarde verstrooid naar de kleine, zwarte kroeskoppen, die luid kraaiend in het mulle, gele zand lagen te wentelen.
't Is een verrader!" brulde het fijne publiek. »Ja, verraders zijn hier bij de vleet!" riep hij vol bitterheid, »verraders van het recht!" »Als Cecil Rhodes president is der Transvaalsche Republiek," zeide een der goudkoningen, »dan jagen wij dezen dweeper met zijn Boeren de wildernis in!" Nog eenmaal trachtte Marling het publiek tot bezinning te brengen.
De Amerikaan nam kalm den zakdoek uit zijn zak, en sloeg het stof van zijn lange laarzen. »Jij praat van goede trouw, goede trouw in een goudstad Marling, hoe krijg je 't in je hersens? 't Is allemaal kool, wat ik je zeg!" »De Boeren hebben in jou een goeiën pleitbezorger," zeide Charles, niet zonder bitterheid. »En Rhodes in jou," antwoordde de Amerikaan met de grootste kalmte. »Rhodes?
»Ik dacht het wel," zeide hij schouderophalend; »'t is niet veel soeps!" En zich tot zijn broeders wendend, roept Zeger Jansen: »Op jongens, naar Waterfontein!" Zij gaan naar buiten, en een oogenblik later verkondigt luid hoefgetrappel, dat de Boeren zijn vertrokken. Charles Marling en Lena, zijne vrouw, zaten in de huiskamer.
Marling stond op de stoep het was namiddag en keek nadenkend naar de haastig voorbij snellende menschen. Versch lag hem het gesprek, dat hij eergisteren met zijn vrouw had gehad, nog in het geheugen. Hij zuchtte. Hij was ter goeder trouw, waar hij meende, dat de Boeren ongelijk hadden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek