Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Het gesprek dreigt een onaangename wending te nemen. Tyras knort tusschen de tanden door, doch Lena maakt er met den haar eigen takt een snel einde aan. »Tyras," roept ze, »'t is Charles Marling Charles, hoor!" »Kijk," zegt ze op schalkschen toon, »nu bedaart hij al. Als de Engelschman maar niet boven komt, Charles, dan raakt alles gauw in orde."
»Hebt gij uw hart goed onderzocht, Charles," vraagde hij, »toen gij tot dit meisje van liefde spraakt?" »Dat heb ik, oom Kloppers," antwoordde Marling met een vrijmoedigen opslag van zijn oog. »Er is goud en er is verguld blik," zeide de grijsaard ernstig: »liefde en schijnliefde. De liefde kan tegen de beproeving, en ze wordt gelouterd in de hitte van het vuur.
Maar dit is wel zeker, dat die storm niet ongemerkt aan uw huwelijksscheepke voorbij zal trekken. Hij zal uw scheepke schudden en slingeren moge het voor schipbreuk bewaard blijven!" »Hoe zwaarder het onweer is, hoe dichter wij bij elkaar zullen schuilen," meende Lena met omfloersde oogen, doch Marling stond op en zeide: »Wat God samengevoegd heeft, dat scheide de mensch niet!"
»Wij zullen elkander liefhebben, niet waar Charles?" zeide zij, »en op den Heere vertrouwen, opdat wij geen schipbreuk lijden?" Doch Marling werd bedroefd, omdat zij van schipbreuk sprak. »Liefste," zeide hij, »twijfelt gij aan mijne liefde?" »Neen," antwoordde zij warm en innig, »gij zijt mijn Charles mijn Charlie!"
»Ja waarlijk, dat is goed gezegd!" riep de grijsaard. »Wat God samengevoegd heeft maar zijt gij er zeker van, Charles, dat God u beiden samenvoegt?" »Ik geloof het!" zeide Marling. »Moge het waar zijn!" hernam Kloppers. »Maar het is een groote zaak, om Gods leidingen te verstaan.
»We mogen 't er wel van nemen met een dankbaar hart, als God het ons schenkt," meent Marling.
Dat bericht schokte Dik zeer, want hij had altoos evenveel van den dokter gehouden als deze van hem. Zonder een woord te spreken, spande hij een ander paard voor het rijtuig, en bracht dokter Marling naar de stad terug. Drie dagen later reed Dik zijn heer voor het laatst, doch het was nu een treurige rit, want hij voerde naar het kerkhof.
»Ik wou, dat gij een Afrikaander waart!" zuchtte de grijsaard. »Ik kan het niet helpen, dat ik een Engelschman ben," zeide Marling. »Ik verwijt het u ook niet," hernam Kloppers met iets als een glimlach op zijn gelaat, »maar," voegde hij er aan toe met een flikkering in zijn blauwe oogen, »waart gij een Engelschman, dien ik niet kende gij kreegt mijn kleindochter nooit!"
De zwart-marmeren pendule op den schoorsteenmantel sloeg half negen. Marling stond op. »Het wordt tijd," zeide hij. »Kunt ge niet blijven?" vraagde zij met smeekende stem. »Neen," zeide hij zonder hardheid, maar beslist. »Mijn geweten dringt mij, om te gaan." »Er kan een leugen liggen in de conscientie," zeide zij zacht. Hij keek haar aan met groote oogen.
»Je hebt hem zeker van een Engelschman gekocht?" vraagt Lena, terwijl de schalk om haar lippen speelt. »Of van een onvervalschten Transvaalschen Boer," antwoordt Marling lachend. »En hoe maakt het je moeder?" vraagt Lena, doch bij deze vraag verdwijnt de lach op Marling's gelaat. »Moeder is verleden jaar overleden; ik heb aan haar eene trouwe zorgende moeder verloren, Lena."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek