Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Voorwaar, arme zoon, gij kunt zeggen, dat ge een vader hadt, die u teeder heeft lief gehad!" Marius bood den grijsaard zijn arm aan en bracht hem te huis. Den volgenden dag zeide hij tot den heer Gillenormand: "Ik heb met eenige vrienden een jachtpartij bepaald. Staat ge het toe, dat ik mij voor drie dagen verwijder?" "Wel vier," antwoordde de grootvader, "ga en vermaak u."
Hij vroeg den eersten den besten, dien hij ontmoette, naar het huis van mijnheer de Pontmercy. Want hij was van dezelfde gedachte als de Restauratie en erkende zijn vader evenmin als baron of kolonel. Men wees hem de woning aan. Hij schelde, en eene vrouw met een lampje in de hand opende de deur. "Is mijnheer Pontmercy er ook?" vroeg Marius. De vrouw bleef onbewegelijk.
Nu en dan raakte Marius' knie de knie van Cosette aan, en beiden beefden. Bij tusschenpoozen stamelde Cosette een woord. Haar ziel beefde op haar lippen, als een dauwdrop op een bloem. Allengs spraken zij met elkander. De ontboezeming volgde op de stilte, die de opgekroptheid is. De nacht was helder en prachtig boven hun hoofden.
Met langzame schreden ging Marius langs deze helling, met de oogen op haar gericht, die hij niet meer zag. Wat wij hier schrijven, zal zonderling schijnen en is evenwel waar.
"Mijnheer," zei Marius met den blik van iemand, die voelt dat hij in een afgrond zal storten; "ik kom uw toestemming vragen om te trouwen." Mijnheer Gillenormand schelde. Basque verscheen in de deur. "Laat mijn dochter hier komen."
De eenzaamheid, de volstrekte afzondering, de trots, de onafhankelijkheid, de liefde voor de natuur, gebrek aan dagelijkschen en stoffelijken arbeid, het inwendige leven, de geheime strijd der kuischheid, de verrukking over de geheele schepping hadden Marius tot de liefde voorbereid.
"Wat?" vroeg Marius. Men had hem evenwel op zekeren dag een paar oude laarzen ontstolen, tot groote zelfvoldoening van vrouw Bougon. Men klopte nogmaals zeer zacht. "Binnen," zei Marius. De deur werd geopend. "Wat wilt ge, vrouw Bougon?" vroeg Marius zonder zijn oogen van de boeken en papieren op te slaan, die op de tafel lagen.
Zij sloegen met de geweerkolven en met hun voeten tegen die deur, riepen, schreeuwden, smeekten met saamgevouwen handen. Niemand opende. Uit het venster der derde verdieping zag het doode hoofd op hen neder. Maar Enjolras en Marius, en zeven of acht anderen, die zich bij hen geschaard hadden, verdedigden zich nog.
Georges, schreef Marius zijn vader een brief uit plichtgevoel, welken zijn tante hem dicteerde, en die als uit een formulierboek gecopieerd was. Dit was alles wat Gillenormand toestond, en de vader antwoordde in zeer teedere brieven, die de grootvader in zijn zak stak, zonder ze te lezen. De salon van mevrouw de T. was al wat Marius Pontmercy van de wereld kende.
In 107 vergezelde hij Marius als quaestor en leidde als zoodanig met veel takt de onderhandelingen met koning Bocchus over de uitlevering van Jugurtha. In 93 was hij praetor, in 92 propraetor in Cilicia. Hij slaagde er in, Ariobarzanes, die door Mithradates verdreven was, op den troon van Cappadocia te herstellen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek