Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
"Dat weet ik niet meer," antwoordde Marcel; "maar het staat onder de rubriek: Diversen." "Dat is een heel vage en verraderlijke titel," riep Rodolphe. "22 Maart.
"En gequiteerd ook!" voegde Marcel eraan toe. "Heb jij huur betaald?" "Ik? Loop nou rond!" "Maar wat beteekent dan?" "Maar ik bezweer je ...." "Wat is dan dit mysterie?" zongen zij in koor op de melodie der finale van La Dame Blanche. Baptiste, die graag muziek hoorde, kwam dadelijk aanloopen. Marcel liet hem de quitantie zien.
Marcel stootte zich tegen de tafel en zag de schitterende overblijfselen van het heerlijke festijn. Hij onderzocht de flesschen zij waren totaal leeg. Hij wilde Schaunard wakker maken, maar deze dreigde hem te zullen vermoorden, als hij hem Mijnheer Blancheron, dien hij als hoofdkussen gebruikte, wilde ontrooven.
"Weet je wat mijn idée is?" waagde Rodolphe op te merken; "wat zou je ervan zeggen, als we in plaats van een knecht een maîtresse nemen?" "Een maîtresse voor twee man!" viel Marcel verbaasd uit; "dat zou de gierigheid tot in het verkwistende drijven zijn; wij zouden onze spaarduiten gebruiken, om messen en andere moordwerktuigen te koopen, waarmede we elkaar te lijf zouden gaan.
De oude vrouw ging om het biljet te wisselen en maakte allerlei gissingen. Dit bankbriefje van duizend francs, besproken en vermenigvuldigd, gaf onder de babbelaarsters der straat des Vignes St.-Marcel stof tot een menigte drukke gesprekken. De volgende dagen zaagde Jean Valjean, in zijn hemdsmouwen, hout in de gang. De oude vrouw was bezig de kamer in orde te brengen.
Twaalf uur: Marcel, historieschilder, zal zich laten blinddoeken, en met krijt de ontmoeting van Napoleon en Voltaire in de Champs-Elysées op het doek improviseeren. Rodolphe zal eveneens een parallel improviseeren tusschen den schepper van "Zaïre" en dien van den slag bij Austerlitz.
"Waarachtig," zeide Marcel; "je hebt gelijk, daar zou ik nooit op gekomen zijn." Op dat oogenblik sloeg het zes uur. "Laten we nu gauw gaan dineeren," zeide Rodolphe; "ik wil vanavond nog met de uitvoering van mijn plan beginnen. Maar van eten gesproken, daar valt me iets in: wij verliezen iederen dag kostbaren tijd met het klaarmaken van ons diner.
Schaunard en Marcel, die reeds van den vroegen ochtend af dapper aan het werk waren, hielden plotseling op. "Alle duivels, wat heb ik een honger!" zeide Schaunard; en hij voegde er langs zijn neus weg aan toe: "Wordt er vandaag niet gedejeuneerd?" Marcel scheen over die meer dan ooit ongelegen komende vraag zeer verbaasd: "Sedert wanneer wordt er twee dagen achter elkaar gedejeuneerd?" zeide hij.
Waarom beproeft gij niet hem arsenicum te geven?" zeide Marcel in het fransch. Op het hooren van deze woorden verbleekte de jonge dokter. Zijn vader, ziende dat hij ontroerde, vroeg hem wat er gaande was. Dat kan niet, dat is geen edel geneesmiddel," zeide de hakim-bashi op deftigen, afgemeten toon.
Terwijl ik met welgevallen dit levendig tooneel gadesloeg, kwam Marcel naar mij toe, vergezeld van den tsjarvadar-bashi. "Weet gij wel waar wij zijn?" vroeg hij mij lachende. "Te Ispahaneh, in het dorp dat men ons van de hoogte van het paleis van Soliman heeft gewezen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek