United States or Gibraltar ? Vote for the TOP Country of the Week !
Een komisch incident maakte de zaak nog ingewikkelder. Schaunard, die in een kast naar God weet wat zocht, ontdekte daarin het kleingeld, dat Marcel dien ochtend van zijn vijfhonderd francs teruggekregen had. "Ha," riep hij uit, "ik wist wel, dat mijn vriend, het toeval, mij niet in den steek zou laten.
"Dat noemen ze een kalkoenschen haan met truffels," zeide Marcel en wees op een prachtigen vogel, die door zijn rose en doorzichtige huid de Perigourdsche knolletjes liet zien, waarmede het dier gefarceerd was.
Het verdwijnen der drie Bohème-huishoudens gaf aanleiding tot een groot feest in het huis, dat zij bewoond hadden. Als vreugdebetoon gaf de eigenaar een grootsch diner en illumineerden de huurders hun ramen. Rodolphe en Marcel waren samen gaan wonen. Beiden hadden zij een idool gevormd, waarvan zij den naam niet goed wisten.
Als je hem zoo eens schilderen kon!" "Ik zal het probeeren! Maar dat is van minder belang, kleed je gauw aan en maak, dat je weg komt, maar zorg, dat je om tien uur terug bent; ik zal hem wel tot zoo lang aan de praat houden. Maar vòòr alles, vergeet niet iets voor me mede te brengen." "Ik zal een ananas voor je meebrengen," antwoordde Marcel en maakte, dat hij weg kwam.
En toch, zeide Marcel nog gisteren tot mij, toch hebben de snuggere staatslieden van Europa gemeend of zich althans gehouden alsof zij het meenden dat het voldoende was, onze politieke en administratieve inrichtingen naar het Oosten over te planten, om de Oosterlingen inderdaad ook onze beschaving deelachtig te maken.
Veertien dagen woonden Musette en Marcel al samen en leidden, hoewel zij dikwijls zonder geld zaten, het heerlijkste leven der wereld. Musette voelde voor Marcel een toegenegenheid, die niets gemeen had met haar vroegere verliefdheden, en Marcel begon bang te worden, dat hij werkelijk van zijn maîtresse zou gaan houden.
En gedurende enkele minuten wierpen zij beurtelings de reliquieën van hun liefde stuk voor stuk in het vuur, dat vroolijk knetterend opvlamde. "Arme Musette," zeide Marcel zacht, terwijl hij naar het laatste souvenir, dat hij in zijn handen had, keek. Het was een klein verwelkt bouquetje van veldbloemen.
"Hier!" zeide hij, terwijl hij den brief aan zijn vriend gaf; "lees!" Het was een uitnoodiging voor een diner van een député, een verlicht beschermer der kunsten in het algemeen en in het bijzonder van Marcel, die een schilderij van zijn landhuis gemaakt had. "Dat is voor vandaag," zeide Schaunard; "jammer, dat het geen invitatie voor twee personen is.
"Wil je in dat costuum de straat op?" zeide Marcel tot zijn vriend, toen zij hun geheimzinnig diner, dat in schalen van vijf centimes opgediend werd, naar binnen hadden gewerkt. "Ik heb maling aan de heele wereld," zeide Rodolphe; "en bovendien begint vandaag het carnaval." En hij doorliep werkelijk heel Parijs in de ernstige houding van den viervoeter, in wiens huid hij zich gestoken had.
De ziekte van Marcel heeft echter al onze plannen in de war gestuurd; zoodat wij, in plaats van zelven te gaan, den oudsten van onze gholams naar de stad hebben gezonden om onze hulde te betuigen aan dat gewichtig personage, dat in den omtrek bekend staat als de Ilkhani. Hij liet ons zeer vriendelijk bedanken en ons zijn leedwezen betuigen dat hij ons niet had kunnen ontvangen.
Woord Van De Dag