Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Nu ontbreekt je alleen nog de onontbeerlijke rok." "O," zeide Marcel, terwijl hij zich van woede in zijn vuisten beet "ik zou tien jaar van mijn leven en mijn rechterhand geven, als ik er een had." Op dit oogenblik hoorden zij opnieuw op de deur kloppen. Marcel ging open doen. "Mijnheer Schaunard?" zeide een vreemdeling, die op den drempel bleef staan.
Mijn groen wollen paletot en mijn broek van Schotsch merinos zijn ongetwijfeld heel mooi, maar toch beter geschikt voor de lente en om onder den equator te wonen; wanneer je echter, zooals ik, je tenten onder den pool hebt opgeslagen, is een ijsberencostuum passender, ik zou bijna zeggen, onmisbaar." "Daar heb je de pels," zeide Marcel.
"Ik heb drie weken noodig gehad, om er een te vinden, toen ik naar de bruiloft van mijn neef moest en dat was toch in het begin van Januari." "Nou dan ga ik zoo!" antwoordde Marcel, terwijl hij met groote passen de kamer op en en neer liep. "Van mij zal niet gezegd worden, dat een armzalige quaestie van etiquette mij heeft weerhouden den eersten stap in de wereld te doen."
Hij geeft nu een feest ..... het is een prachtig oogenblik." "Je hebt gelijk," viel de eigenaar hem in de rede; "ik zal straks zelf even naar boven gaan." Madame Sidonie was thuis, toen de brief van Marcel kwam, en liet haar kamermeisje dadelijk het ingesloten briefje naar Musette brengen. Musette woonde toen in een mooi appartement op de Chaussée d'Antin.
"Maar," vervolgde Marcel, "ook ik ben op mijn kamer." "Maar mijnheer," viel Rodolphe hem in de rede, "als onze vriend toch ...." "Ja," vervolgde Colline, "als onze vriend ...." "En als u u van uw kant herinnert, dat ....", voegde Rodolphe eraan toe, "hoe komt het dan ...." "Ja," echode Colline, "hoe komt het dan ...."
"Ja, die stel ik," antwoordde Colline. De drie bohémiens beraadslaagden onderling en verklaarden ten slotte eenstemmig, dat zij den wijsgeer het karakter van groot beleid, dat hij eischte, teruggaven. Colline liet daarop het woord aan Marcel, die, eenigszins teruggekomen van zijn vooringenomenheid, verklaarde, dat hij misschien voor de conclusies van den rapporteur zou stemmen.
"Vandaag zullen we nog gaan," zeide Rodolphe; "maar morgen of overmorgen zullen we nog oeconomischer maatregelen toepassen .... In plaats van naar een restaurant te gaan, zullen we een keukenmeid nemen." "Neen, neen!" viel Marcel hem in de rede; "laten we liever een knecht nemen, die tevens voor kok fungeeren kan. Bedenk eens welke groote voordeelen daaruit zullen kunnen voortvloeien.
"Ik blijf tot morgen bij je. Goed?" "Het zal hier leelijk koud worden," zeide Marcel, "en eten is er ook niet meer. Je bent te laat gekomen." "Och, wat!" antwoordde Musette; "dan lijkt het des te meer op vroeger!" Rodolphe, Colline en Schaunard bleven vier-en-twintig uur uit, om hun tabak te halen. Toen zij weer terugkwamen, was Marcel alleen.
"Maar," zeide Schaunard, toen hij met Marcel alleen gebleven was, "indien ik, in plaats van me hier te koesteren op het kussen van het dolce far niente, wat goud ging zoeken om de begeerigheid van mijnheer Bernard te stillen?" "Maar," zeide Marcel ongerust; "wil je dan nog steeds verhuizen?"
Je zoudt waarachtig lust krijgen, om de kunst aan den kapstok te hangen en straatroover te worden." En zonder in de verste verte te vermoeden, dat zijn vriend Rodolphe in een Croesus veranderd was, ging Marcel verder werken aan zijn "Doortocht door de Roode Zee," waaraan hij nu al drie jaar bezig was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek