Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Op een carnavalsavond had Musette op het gemaskerde bal in de Opera, waarheen zij met Marcel gegaan was, in een contredans als vis-
"Ja," zeide Musette met een blik op de overblijfselen van het vijfdaagsche feestmaal; "ik kom te laat." "Waarom?" vroeg Marcel. "Waarom?" zeide Musette .... en kreeg een kleur. In plaats van antwoord te geven ging zij op Marcels knieën zitten; zij beefde nog steeds en haar handen waren blauw van de kou. "Was je niet vrij?" vroeg Marcel haar fluisterend. "Ik niet vrij!" riep Musette uit.
Zoo sprak de schilder Marcel tot de kleine Mimi, die hij drie of vier dagen na haar tweede echtscheiding van den dichter Rodolphe ontmoet had.
De jonge man brak in een schaterlach uit. "Als u even binnen wilt komen," antwoordde hij, "dan zal uw vriend, zoodra hij de kamer gezien heeft, zijn dwaling wel erkennen." "Gaarne." De dichter en de wijsgeer namen ieder Schaunard bij een arm en brachten hem in de kamer, of liever in het paleis van Marcel, dien de lezer zeker reeds herkend heeft.
"Zoete dwaasheid!" mompelde Rodolphe, toen hij zag hoe Schaunard de geldstukken in even hooge hoopen opstapelde. "Droom en bedrog, dat is het leven," voegde de wijsgeer eraan toe. Marcel lachte. Een uur later lagen zij alle vier in een diepen slaap.
Op haar beurt ontwierp Musette van haar tegenwoordigen minnaar een bekoorlijk beeld. Al verder wandelend bleven Marcel en Musette midden op den boulevard de comedie: "De terugkeer der liefde" spelen.
Dat is trouwens heel natuurlijk", voegde hij eraan toe; "ik heb met Marcel in dezen wijk gewoond." "Toch zou ik graag onder het genot van een glas punch nog een oogenblikje met u praten.
"Neen, dank je," zeide Rodolphe, terwijl hij zich langzaam verwijderde. "Ik wil alleen zijn!" Een jaar na Mimi's dood vierden Rodolphe en Marcel, die steeds bij elkaar gebleven waren, met een feest hun intrede in de officieele wereld.
"Dat is de zekerste manier, om er gravures van te krijgen," merkte Gustave Colline op en voegde er voor zichzelf aan toe: "Een heel aardige woordspeling, heel aardig .... die zal ik verder vertellen." Marcel bleef zijn verwenschingen uitbraken, die Schaunard steeds weer op muziek bracht. "Zij willen mij niet in den Salon toelaten!" riep Marcel uit.
Zij was een intelligent, geestig meisje, dat in haar aderen het bloed van Manon Lescaut had, en, wars van elken dwang, zich nooit tegen een enkele gril had kunnen of willen verzetten, wat de gevolgen ervan ook mochten zijn. Marcel was de eenige man geweest, van wien zij werkelijk gehouden had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek