Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
"O, dat is een onnoodige uitgave, die, ook al is zij niet zoo heel groot, toch met onze principes in strijd is." "Ik heb ongelijk, het is zoo," antwoordde Marcel; "ik zal over den Pont Neuf gaan .... maar dan neem ik een rijtuig."
Terwijl ik, in sombere gedachten verzonken, mijn muildier werktuigelijk bestuurde te midden van glibberige steenen, liet Marcel eensklaps een luiden vreugdekreet hooren. Tusschen twee bergtoppen, door eene diepe kloof gescheiden, ontrolt zich voor ons oog eene wijde vlakte, stralende in den zonneschijn, aan den horizon begrensd door eene donkerblauwe streep.
"Alle duivels," zeide Colline; "dat brengt mij op de gedachte, dat ik les moet geven aan een Indischen prins, die naar Parijs gekomen is, om Arabisch te leeren." "Geef die les morgen," zeide Marcel. "Neen, dat gaat niet," antwoordde de wijsgeer: "de prins zou mij vandaag betalen.
Ik zou nog zoo graag eens lekker met jullie willen dejeuneeren, net als vroeger het zal me geen kwaad doen, want God kan me toch niet zieker maken dan ik al ben. Kijk," zeide zij, terwijl ze Marcel de kaart liet zien, die zij gecoupeerd had; "dat is schoppen, de kleur van den dood. En hier klaveren," voegde zij er vroolijk aan toe. "We krijgen geld."
Nou, ben ik nou mijnheer Schaunard niet, wien de kamer bij deurwaardersexploot opgezegd wordt en wien men gezegelde stukken, waarvan de kosten vijf francs bedragen, vereert? En dan dat nog," ging hij voort, toen hij zijn pantoffels aan de voeten van Marcel zag; "zijn dat niet mijn muiltjes, geschenk van een mij dierbare hand?
"Ondankbare!" zeide Marcel, terwijl hij uit zijn rokzak een handvol noten te voorschijn haalde. "Mij vermoorden, mij, die een diner voor hem meegebracht heb." Op een avond in den vastentijd kwam Rodolphe al vroeg thuis met het vaste plan om te gaan werken.
"Ik ben niet ondeugend meer," zeide zij tot hen, "en Rodolphe heeft mij vergiffenis geschonken. Als hij mij bij zich wij houden, zal ik klompen aantrekken en een halsdoek omdoen. Zijde is niet goed voor mijn gezondheid," voegde zij er met een hartverscheurend glimlachje aan toe. Op aandringen van Marcel had Rodolphe een van zijn vrienden, die pas dokter geworden was, laten halen.
Toen sloeg haar gedachtengang plotseling een heel andere richting in; zij dacht aan Marcel, naar wien ze toeging; en terwijl zij alle herinneringen, die de naam van haar aanbidder in haar wakker riep, de revue liet passeeren, vroeg zij zich nieuwsgierig af, welk wonder bij hem de tafel gedekt had.
Bovendien zijn we niet alleen; waar de hemel ons met een liefderijk hart geschapen heeft, heeft ieder van ons zijn tweede ik gekozen, om zijn lot met haar te deelen." "Waar natuurlijk een niet op gevallen is," viel Marcel hem in de rede.
"Ik was op zijn kamer, toen hij thuiskwam," zeide Marcel tot Mimi, die buiten adem was van het lange verhaal. "Toen hij beneden om den sleutel vroeg, zeide de vrouw van den concierge tegen hem: "De kleine is weg." "Zoo," antwoordde Rodolphe, "dat verwondert me niets, dat had ik wel gedacht." "Toen liep hij de trap op en ik volgde hem, omdat ook ik voor een crisis vreesde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek