Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
"Maar," vervolgde Marcel, "ook ik ben op mijn kamer." "Maar mijnheer," viel Rodolphe hem in de rede, "als onze vriend toch ...." "Ja," vervolgde Colline, "als onze vriend ...." "En als u u van uw kant herinnert, dat ....", voegde Rodolphe eraan toe, "hoe komt het dan ...." "Ja," echode Colline, "hoe komt het dan ...."
Een steeg zwolg ze in; de deun echode in de steenen gang; en boven den warrelenden klomp van oranje en wit en donkere haren, slierden en vlogen de ballons aan de stokken en trokken vurige strepen, kringels en bollen van licht tegen den uitgang der steeg die blauwde in den kil komenden morgen.
Wij waren niet bij Nilus. Niet zeggen, hoor, dat je ons hebt gezien? Nóoit, verzekerde Cecilius plechtig. Nooit, echode Cecilianus. Valete.... Valete.... Zij gingen elkander voorbij. Zij gaan hun slag slaan.... .... slag slaan? Inbrekers dan? Natuurlijk.... Verbeeldt je, dat ze in ònze villa.... Inbraken?? De jongens giechelden. Wat was het wijd om hen rond en eenzaam.
Gaat hij er niet haast mee uitscheiden! dacht ik bij mezelf. 't Was warm daarbinnen en ik voelde mijn wangen gloeien. Sarcelle; canard sauvage; dinde Maison? ging hij onverdroten voort. Dinde Maison, echode ik nog eens, heelemaal onder zijn invloed en machinaal reageerend op zijn laatste klanken.
Kunnen jullie het vinden, jongens? vroeg Martialis. Want jullie mogen alleen niet verder in den draagstoel.... Ik heb zelfs al betwijfelbaar recht in een draagstoel te zitten! Natuurlijk, heer; wij zullen wel loopen.... .... Zullen loopen, echode Cecilianus. Zij stegen alle drie uit; Martialis gaf drinkpenning den voorloopers.
Haar stem had een bijzonderen, kristalhelderen klank, die als een doodsklok in het hart van Rodolphe echode en het met een doffen angst vervulde: heimelijk nam hij haar nauwkeuriger op. Het was Mimi niet meer, het was haar schim. Marcel schoof een stoel naast den kachel voor haar. Mimi glimlachte, toen zij de heldere vlam vroolijk in de haard zag dansen.
Ik dacht, dat hij toeristen opriep voor een mooien rit in de bergen. Neen, 't was een eenvoudige kruier, die oude vodden of dergelijke rommel opzamelde. Hij verdween tusschen de groene heuvelen en zijn behoorlijk geschalmei echode zacht-wegstervend langs de grijze rotsen.
Het zonnelicht was uit de zaal geweken. Alles was in valen schemer verborgen. Onbewegelijk stonden de gasten, wachtend op meer. De heidinne richtte zich recht uit haar gebogenheid. Terug den sluier. "Mirjam." "Mirjam," echode haar stem. Ze naderde den ridder, en zag hem aan. Ze sloeg haar armen om hem heen, zóó sterk, dat zijn krachtige arm weerloos werd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek