Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
"Altijd heb ik je liefgehad en vertrouwd als een dierbaren vriend. Sedert den dag van je vertrek had ik geen rustig uur. O, waarom heb ik niet gesproken toen je mij op dien avond zoo deelnemend ondervroegt. Ik wist toen reeds wat ik vreezen moest, maar kon niet denken dat mijn gevoel op zulk een harde proef zou worden gesteld.
Nog ééns wilde hij 't volk zien, het arme, hongerige volk van Löfsjö, dat hij verlangd had te helpen, toen hij bij den schandeheuvel zat van den predikant van Broby, en dat hij had liefgehad toen hij het in den nacht had zien wegtrekken met 't doode meisje van Nygaard. De godsdienstoefening was begonnen, toen hij bij de kerk kwam. Hij sloop naar boven naar de galerij en zag neer op het volk.
Mij heeft zij tot op het laatste oogenblik gekend, met een lachje op de lippen, dat haar gelaat deed stralen. Soms bewoog zij de lippen en poogde den naam Nikolaas uit te spreken, mij kort voor haar dood geheel vereenzelvigende met hem dien zij haar leven lang had liefgehad.
Allen leven: deze vrouwen, zuster Natascha en Warenka en Anna, waar ik nu heen ga, allen, slechts ik alleen niet! En op Anna vallen ze allen aan! Waarom? Ben ik dan misschien beter dan zij? Ik heb ten minste een man, dien ik liefheb, hoewel niet zoo, als ik hem zou willen liefhebben, maar ik heb hem toch lief en Anna heeft den haren nooit liefgehad. Waarom is zij dan schuldig? Zij wil beminnen.
Zij gaf het mij eens als een kerstpresentje, het goede kind. Geef het haar, en zeg dat ik haar tot het laatste toe heb liefgehad. Wilt gij? Zult gij?" "Ja zeker, arme man," antwoordde Wilson met eene van aandoening bevende stem, en nam met tranen in de oogen de speld aan.
't Is een mensch in zielenood, die ze geschreven heeft: "Kind, ge hebt liefgehad, maar nimmermeer Zult gij Liefdes vreugde bezitten. De storm van 't lijden ging door uw ziel Wees blij dat ge tot rust zijt gekomen! Niet meer zal u de vreugd ten hemel verheffen Wees blij dat ge tot rust gekomen zijt! Niet meer zult ge in den afgrond der smart verzinken Neen, nimmermeer!
Het kind had geluk gekend bij iedere bloem, bij iederen vlinder en vogel; alles, wat hel was van kleur had hij liefgehad, en naar alles, wat vliegen kon, hadden zijn teedere handen gegrepen. Later nog had de Duivel hem op een paard getild en rechtop, als groote menschen, had de kleine jongen zich gezet, en glimlachend van trots naar zijn vader gezien.
Eindelijk trad hij het vertrek binnen en daar lag zijn meester dood onder het muskietennet, en naast hem lagen de witte beenderen van een vrouw. De beenderen van "Morgendauw" waren gestrengeld om den nek van hem, die haar te zeer had bemind, van hem, die haar zóó hartstochtelijk had liefgehad, dat het ten slotte zijn verderf was geweest.
Wel verre van te huiveren bij het herdenken van haar afkomst, eert zij de nagedachtenis van een vader, die om harentwille zooveel zielesmart had geleden; zij zegent Gods bestiering, die haar den vader deed hervinden, tot zijn eigen vrede, en tot welzijn van haar tijdelijk en eeuwig heil, en, nabij die plek waar eenmaal de hut van den grijsaard stond, kocht zij een kleine hoeve, waarin zij het paar gelukkig maakte, 't welk dien armen vader had liefgehad.
Goddank! juicht het tengere meisje in stilte: Hij is zeer bewogen. "God plaagt niet uit lust tot plagen!" zegt Van Barneveld terwijl hij Eva's hand vat: "Wij hebben veel verloren, maar het betere zeker gewonnen Eva." Ach, hoe kon zij dit toestemmen in dezen stond! Eva schreide bitter. "Wij hebben hem beiden liefgehad," herneemt Van Barneveld: "maar ieder op een andere wijze.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek