Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
Maar uit elke harer bewegingen, uit elk harer woorden, uit ieder harer, zooals Kitty het noemde, "hemelsche" blikken, bovenal echter uit de geschiedenis van haar leven, die zij door Warenka had leeren kennen, uit dat alles vernam Kitty "wat gewichtig was," hetwelk zij tot hiertoe nog niet gekend had. Kitty zag in madame Stahl den Christelijken ootmoed en de zielegrootheid verpersoonlijkt.
Toen mevrouw Stahl nu later vernam, dat Warenka haar eigen dochter niet was, beschouwde zij haar toch als zoodanig, te meer daar Warenka's bloedverwanten kort daarna allen stierven. Nu vertoefde madame Stahl reeds sedert tien jaren bestendig in het buitenland, zonder het bed weer te hebben kunnen verlaten.
Volgens Kitty's waarneming was zij niet met madame Stahl verwant en bekleedde zij evenmin bij haar een dienstbare betrekking. Men noemde haar mademoiselle Warenka, terwijl madame Stahl haar kortweg Warenka noemde. Kitty gevoelde een stille sympathie voor dat meisje, en als zij haar blik ontmoette, meende zij te bespeuren, dat ook zij haar beviel.
"Zeker niet. Ik heb geen woord daarvan gezegd, maar hij wist het toch. Neen, neen, er zijn blikken ... er bestaat zulk een manier.... En als ik honderd jaren leef, zal ik dat niet vergeten...." "Hoe zit dat dan in elkander? Ik begrijp dat niet. De hoofdzaak is, of gij hem nog bemint of niet," zeide Warenka, alles rechtuit bij zijn naam noemende. "Ik haat hem en zal het mij zelf niet vergeven...."
Daarentegen was Warenka in haar eenzaamheid, zonder vrienden en bloedverwanten, terwijl zij na eene treurige teleurstelling in de liefde toch niets wenschte, zich over niets beklaagde en zich slechts aan haar plichten wijdde, voor haar een schier volmaakt wezen, waarmede zij dweepte.
Maar hoe verheven ook haar karakter was, hoe roerend haar levensgeschiedenis, hoe zacht en treffend haar woorden waren en hoezeer ze Kitty ook in geestdrift brachten, deze zou haar toch niet van harte hebben kunnen lief krijgen, als zij haar niet al dien tijd met Warenka's oogen had aangezien. En voor Warenka was haar mama het toppunt van volkomenheid.
"Ja, ja, maar waarschijnlijk zullen er geen kuikens te krijgen zijn. Dan moeten wij van ons eigen...." zeide Kitty. "Zeer goed, wij zullen alles met Agasija Michailowna overleggen!" En Warenka verdween. "Welk een net meisje!" zeide de vorstin. "Meer dan net, mama," zeide Kitty, "zij is er een, zooals er geen tweede bestaat!"
In de galerij troffen zij Warenka aan, die hen met een rood taschje in de hand haastig te gemoet kwam. "Papa is gekomen," zeide Kitty. Warenka maakte een natuurlijke en eenvoudige beweging, half buiging half groet, en begon dadelijk vrij en eenvoudig, zooals zij met allen deed, met den vorst te spreken.
Haar gelaat straalde van vreugde, toen zij haar moeder in gesprek zag met de onbekende. "Nu, Kitty, uw lang gekoesterde wensch met mademoiselle...." "Warenka," liet deze volgen. "... bekend te worden, wordt vervuld," zeide de vorstin. Kitty bloosde van blijdschap en drukte lang en zwijgend de hand harer nieuwe bekende, die ze onbewegelijk in de hare liet liggen en den druk niet beantwoordde.
"Ach, zeer veel," hernam Warenka, die niet wist wat zij zeggen zoude. Op dit oogenblik deed zich uit het venster de stem der gravin hooren: "Kitty, het is koel! Sla een doek om of kom in huis." "Dat is waar. Het is tijd," zeide Warenka en stond op: "Ik moet ook madame Berthe nog bezoeken. Zij hoeft mij dit verzocht."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek