Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Nadat de vorstin dit alles was te weten gekomen, vond zij in de kennismaking harer dochter met Warenka niets bedenkelijks, te meer daar deze de beste opvoeding had ontvangen; zij sprak uitmuntend Fransch en Engelsch, en wat de hoofdzaak was, zij had de vorstin van mevrouw Stahl een compliment overgebracht, met de betuiging, dat deze het betreurde door haar ziekelijkheid verhinderd te zijn met de vorstin nader bekend te worden.
Slechts haar liefde voor Warenka was niet verzwakt geworden. Toen zij van elkander afscheid namen, drong Kitty haar, haar in Rusland te bezoeken. "Ik zal komen, als je getrouwd zijt." zeide Warenka. "Ik zal nooit trouwen." "Nu, dan kom ik ook nooit." "Nu goed, dan zal ik trouwen, alleen opdat gij komt," antwoordde Kitty.
Er bleef slechts een vrouw met een kort been over, die niet loopt om haar mankheid te verbergen, en die Warenka kwelt, omdat ze niet geheel naar haar wensch den plaid had terecht gestoken. Met alle inspanning harer verbeelding vermocht zij niet, zich de vroegere madame Stahl voor te stellen.
"Alleen wanneer Stiwa komt en wij op de jacht mochten gaan, zal ik het uur verzuimen." En hij ging naar Grischa. Intusschen had ook Warenka op dezelfde wijze tot Kitty gesproken. Zij wist zich ook in het gelukkige, comfortabele huis van Lewin nuttig te maken. "Blijf gij zitten, Kitty, voor het avondeten zal ik zorgen," zeide zij en ging naar Agasija Michailowna.
Kitty hield haar hand vast en met een blik van hartstochtelijk smeeken en van nieuwsgierigheid vroeg zij: "Wat is het gewichtige, dat ons rust geeft? Gij weet het, zeg het mij!" Maar Warenka begreep de vraag in Kitty's blik niet. Zij was zich slechts bewust, dat zij nog naar madame Berthe gaan en om twaalf uur bij haar moeder voor de thee zijn moest.
Mademoiselle Warenka scheen de eerste jaren der jeugd reeds voorbij, maar men kon haar geen bepaalden ouderdom toekennen, en zij kon evengoed negentien als dertig zijn. Bij nadere beschouwing kon men haar, in weerwil van haar ziekelijke bleekheid, eer schoon dan leelijk noemen.
In Warenka had zij het gezien, dat men slechts zich zelf vergeten en als anderen denken moet om kalm, goed en gelukkig te worden en dat was Kitty's doel. Nadat Kitty nu duidelijk begrepen had, wat gewichtig was, vergenoegde zij zich er niet mede zich daarover te verheugen, maar zij wijdde zich werkelijk aan dit voor haar nieuw geopend leven.
Men vraagt zich zelf wel eens, waarom het leven zoo lang is.... De andere zijde!" voegde zij er tot Warenka gekeerd bij, die bezig was haar voeten in een plaid te wikkelen. "Wel, om goed te doen!" antwoordde de vorst met de oogen lachend. "Wij mogen ons geen oordeel daarover aanmatigen," meende madame Stahl, die de verdachte uitdrukking in zijn oogen bespeurd had.
Des vorsten goede luim was voor al zijn huisgenooten, zijn kennissen en ook voor den Duitschen hotelhouder aanstekelijk. Toen zij van de bron waren teruggekeerd en Marie Eugenjewna den overste en Warenka uitgenoodigd had zich bij haar te voegen, liet de vorst een tafel en stoelen onder den kastanjeboom in den tuin brengen en daar het ontbijt gereed zetten.
Het scheen Warenka weinig te hinderen, dat zij hier bijna alleen onbekenden aantrof; zij ging terstond naar de piano. Zij kon zich zelf niet accompagneeren, maar zij zong zeer goed van het blad. Kitty, die zeer goed speelde, moest haar begeleiden. "Gij hebt een buitengewoon talent," zeide de vorstin, toen Warenka het eerste lied zeer goed had gezongen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek