Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Nu geleidde zij de kinderen eener Russische familie van de bron naar huis, dan bracht zij een plaid voor madame Stahl en wikkelde er haar in, straks beijverde zij zich om een prikkelbaren zieke te doen bedaren en te verstrooien of zocht voor dezen of genen koekjes bij de koffie uit. Kitty drong haar mama haar met mademoiselle Warenka te laten kennis maken.
Niemand kon zeggen tot welke kerk zij behoorde, tot de Catholieke, de Protestantsche of de Grieksche; maar het was zonder twijfel, dat zij met de aanzienlijkste hoofden en geestelijken van alle belijdenissen in vriendschappelijke betrekking stond. Warenka had steeds met haar in het buitenland gewoond, en allen, die madame Stahl kenden, kenden en beminden ook mademoiselle Warenka.
"Als hij nu evenwel niet uit gehoorzaamheid aan zijn moeder, maar uit eigen aandrift ..." zeide Kitty en besefte te gelijk, dat zij haar geheim had verraden, ten minste, dat haar schaamrood gelaat haar nu verried. "Dan zeker had hij slecht gehandeld en ik zou in 't geheel niets meer voor hem gevoeld hebben," antwoordde Warenka, die begreep, dat er nu geen sprake meer was van haar, maar van Kitty.
Na Warenka's mededeelingen over madame Stahls doen en laten, vormde zij zich een bepaald levensplan. Waar zij ook mocht wonen, wilde zij even als een nicht van mevrouw Stahl, van wie Warenka haar verhaald had, overal de ongelukkigen opzoeken en helpen, waar zij vermocht; zij wilde goede geschriften uitdeelen, de misdadigen en gevangenen uit den bijbel voorlezen.
Behalve de Oblonsky's met al de kinderen en hun gouvernante, hield zich dezen zomer ook de oude vorstin Tscherbatzky bij de Lewins op. Zij hield het voor haar plicht onder de tegenwoordige omstandigheden haar onervaren dochter ter zijde te staan. Ook Warenka, Kitty's vriendin, die zij in Soden had leeren kennen, had haar belofte vervuld Kitty te bezoeken, zoodra zij getrouwd zou zijn.
Dank Warenka, dat zij mij niet vergeet. "Gaarne zou ik u iets van de auteurs hier vertellen, maar dan op een anderen keer. Ik druk u stevig de hand. "Ik zal dezen brief niet frankeeren, doe gij ook zoo." Den 8sten December 1856 schreef hij aan Tolstoi: "Waarde Tolstoi!
De goedige Marie Eugenjewna stikte bijna van lachen om des vorsten grappen, en Warenka werd, wat Kitty nog niet bij haar bemerkt had, telkens door een zenuwachtig, aanstekend lachen, dat de potsen van den vorst bij haar verwekte, geheel geschokt. Dit alles wond ook Kitty wel op, maar zij kon toch niet geheel onbekommerd zijn.
Dat wilde ik wel eens weten en van haar leeren," dacht Kitty, terwijl zij Warenka's kalm gelaat beschouwde. De vorstin verzocht Warenka nog iets te zingen, en Warenka hief een ander lied aan; zij deed dit even kalm, juist en schoon, terwijl zij in rechte houding met de magere, ietwat bruine hand de maat aangaf. Het stuk, dat in het muziekboek volgde, was een Italiaansch lied.
"Neen, waarom zou ik het je niet vertellen?" antwoordde Warenka: "Ja, er is een herinnering aan verbonden en die was eenmaal treurig. Ik beminde iemand en heb het dikwijls voor hem gezongen." Kitty zag haar zwijgend en ontroerd, met groote oogen aan. "Ik beminde hem en hij mij, maar zijn moeder was er tegen en hij trouwde een ander. Hij woont thans niet ver van ons en ik zie hem somtijds.
De bloedverwanten van mevrouw Stahl, die haar prikkelbaarheid kenden en vreesden, dat de smart over het verlies van haar kind haar zou dooden, verruilden het met een in denzelfden nacht geboren kind van een kok, die in hetzelfde huis woonde. En dat kind was Warenka.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek