Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 oktober 2025
Maar zij vond er geen aanleiding toe en eensklaps hakte zij den knoop door met bondigweg te vragen: Zeg, Georges, wat is er? Wat heb je me te vertellen? Het was nu zijn beurt te veinzen en verwonderd antwoordde hij: Je iets te vertellen? Hoe meen je dat? Ach.... ik weet niet, ik dacht.... ik meende zoo iets in den krul van je knevel te zien! schertste zij. Is er waarlijk niets? Geldzaken?....
Krul heeft iets dergelijks gevoeld; 'tgeen hem te meer trof omdat de juffrouw niemendal van zijn poppe-lindekastje heeft gezegd, geen boe of ba: "Jammer! ja, als je d'r jammer van zeggen kunt, dan zeg ik dat het krek jammer zou zijn; en dan het adee dat zoo'n mensch onder ons gezeid en gezwegen verknoeid is."
De gebogen gouden uiteinden noemt men de krullen en zij hebben dan ook den vorm van een krul, van een spiraal of kurkentrekker; aan deze krullen hangen de gouden plaatjes, die men strikken noemt, ronde, gouden plaatjes, plat, niet bol. Ook de naald ontbreekt niet.
Het overwinnen van het overdadige, van het overdrevene, van het verdraaide, van de grimas en de flamboyante krul, het is alles het werk der Oudheid geweest. Maar in het litteraire is de eenvoud en de zuiverheid opgegroeid buiten, ja ondanks het klassicisme. De enkelen, die in het Frankrijk der vijftiende eeuw humanistische vormen aannemen, luiden nog geen Renaissance in.
"Nou Krul, we benne immers onder de roos, want de juffrouw zal d'r niet van spreken niewaar?" "En gebruikt menheer Donerie nu in 't geheel geen medicijnen?" vraagt Jacoba. Man en vrouw Krul zien elkander veelbeteekenend aan: "Wel nee juffrouw. Nee zekerlijk niet!" zegt vrouw Krul. "Hoor is Antje, laten we nou voor God en ons geweten niet liegen.
Tot kort na de expeditie naar ouwenbrug, hartenstraat en aschpoort, was Leentje Wouter's eenige vertrouwde. Haar liet-i de verzen lezen die versmaad waren door lange Ceciel. Haar klaagde hy z'n smart over de onrechtvaardigheid van meester Pennewip, die hèm "redelyk" gaf, en "uitmuntend" met 'n krul, aan 't roodharig Keesje.
Het streek door de kammetanden heen, scheerde onder de kam door, telkens glijend en weêr rustend. Als een in zijn golving verstijfde zwarte vloed bleef het eindelijk stil, boven het achterhoofd, in een dikken krul zich hoog oprichtend, met zijn vlassige diepten achter de ooren, droog en mat neerhangend over Mathildes middel.
Als de juffrouw d'r niet van gesproken had dan zouwen we gezwegen hebben, maar in stilte jawel vrouw, waarheid bovenal ziet u, in stilte heeft menheer Van Hake...." Vrouw Krul, die op Jacoba's gelaat iets zag voorbijgaan 'twelk ze voor een teeken van bijzondere goedkeuring hield, valt haar man in de rede.
Ojee! als ie ielde dan was het schering en inslag: Helmond, Helmond, en allerlei; maar van Biermans hoorde je nooit." "Als menheer Donerie er zoo op aandrong dan is het toch vreemd dat jelui dokter Helmond niet hebt laten telegrafeeren." Krul ziet zijn vrouw met beteekenis aan: "Nou Antje, wat heb ik gezeid?" "Jij, nee wat heb ik gezeid! Ik!
"Ik strij 'et niet tegen Krul, daarvan niet; maar ik zeg alleen dat ie veul vriendschap uit de stad ondervindt; al die vruchten en zeleitjes; maar och heere, wat zon ie gebruiken!" "Is het zoo.... erg met menheer Donerie?" "Lieve juffrouw, als je d'r mijn naar vraagt, dan zeg ik...." De vrouw zegt niets, maar haalt de schouders op en zet een zeer bedenkelijk gezicht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek