Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Krijscht daar niet eene koord om het hout? Gaapt daar niet de sterke aarde? Het bonst, het stoot, het dondert. Moeder! .... Moederken! .... Rustig gaapt de aarde, en rustig staat, nevens de holte, de berrie bloot. Nu breekt het, nu, eindelijk, breekt er iets in zijn hoofd, de felle warmte schiet op rond hem en overdoet hem gansch.
Als een onverdoofbre krater spuwt de burch zijn vlammen uit, En in 't kraken van de muren smoort het kermend angstgeluid. 't Raafgebroed, van 't nest verdreven, krijscht en krast om trans en tin, En het kleppen van de noodklok valt er ijzingwekkend in. Louter vuur is de Ammersode, lucht en water louter vuur..... God bewaar' de burchtgenoten! want de redding kost er duur.
Zieneken grijpt hem bij den kraag, sleurt hem naar buiten, rukt hem 't mes uit de hand en schudt hem heftig heen en weer. Het is een kleine, rosblonde rakker met lichte oogen en het aangezicht vol gele sproeten. Hij hijgt en jaagt en zijn gezicht is opgeblazen en paarsrood van wilde inspanning. Es da nou gien schande, meniere!" krijscht Zieneken opgewonden.
En wie geen twijg of tak te bezetten vond, vliegt weêr wanhopig omhoog, krijscht en kreist door de lucht, doorcirkelt de duisterende nacht en laat zich dan, in wanhopigen drom, vallen, als een neêr gesmeten troep verdoemelingen... En dichter zit spreeuw tegen spreeuw op twijg en tak en snerpt het messengekras krijschender op. De takken buigen onder den spreeuwenlast.
De jongen sprong met eenen gil van zijnen stoel op, greep het meisje de hand en vroeg: "Lieveken, gij krijscht? Wie heeft er u kwaad gedaan?" Maar Lieveken begon luide te snikken en scheen ontroostbaar. "Nu, Godelieve, spreek, wat is u geschied? Het zal niet erg zijn," zeide moeder Damhout. "Ach, ik mag niet meer leeren lezen!" zuchtte het kind. "Hoe? Waarom?
Ha, daar brult en krijscht het grauw zijn slachtoffer het vreeselijk welkom toe. De bebloede pieken en zwaarden, de kreten van het volk, die lijken daar op den grond, dat bloed, o, dat alles zegt duidelijk, welk lot den grijsaard hier wacht. Hij slaat de handen voor de oogen. Elisabeth strengelt haar beide armen om haar ouden vader heen. Hare oogen vullen zich met tranen.
"Ik heb ze onthaald op de lekkerste schotels en den fijnsten wijn. Ik zie hen nog eten. Er is zeker na de dagen van den reus Glutton nooit door iemand zulk een woesten aanval op spijs en drank gedaan. Uwe Majesteit zal daarover kunnen oordeelen, als zij de rekening ontvangt, die ik reeds bij de thesaurie heb ingeleverd." "De rekening ingeleverd bij de thesaurie!" krijscht Elizabeth.
Eilaas, kind, ik begin somwijlen ook te denken, dat hij onrechtvaardig zou kunnen veroordeeld worden.... Gij krijscht weder, Sander? Dan spreek ik niet meer." Mie-Wanna had haren stap vertraagd en zeide nu verwijtend tot de blinde: "Moeder, moeder, waarom laat gij onzen Sander niet gerust? Heeft het kind dan niet genoeg aan zijn eigen verdriet?
Een blaffen schalt hem na en plotslijk trilt de lucht Van 't bassen van rondom, dat andwoordt. Kreten rijzen, En rossen brieschen; schelle woudhoorngalmen wijzen En seinen plaats en spoor. 't Gevogelt krijscht in 't rond. Al 't wild, vervaard, schiet op van 't leger, langs den grond.
"'Waarde vriend', sprak hij, stikkend en met tranen in de oogen van het lachen, terwijl hij over mijn schouder keek, 'gij kunt u niet voorstellen, welke scènes hier al geweest zijn. Ach, mijn hemel! Toerghenjeff krijscht, knijpt met de hand zijn keel toe en fluistert met de oogen eener stervende gazelle: "Ik kan niet meer! Ik heb bronchitis!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek