Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Als een onverdoofbre krater spuwt de burch zijn vlammen uit, En in 't kraken van de muren smoort het kermend angstgeluid. 't Raafgebroed, van 't nest verdreven, krijscht en krast om trans en tin, En het kleppen van de noodklok valt er ijzingwekkend in. Louter vuur is de Ammersode, lucht en water louter vuur..... God bewaar' de burchtgenoten! want de redding kost er duur.
Bij deze veronderstelling viel mevrouw Thatcher dadelijk in onmacht en tante Polly begon te schreien en hare handen te wringen. In een oogenblik ging de noodkreet van mond tot mond, van groep tot groep, van straat tot straat, en binnen vijf minuten luidde de noodklok met woesten klank en was de gansche stad in rep en roer.
Het schijnt dat het Hollandsche leger naar onze grenzen is afgezakt en in ons land wil vallen. Het bevel van onzen generaal is zoo haastig, dat men de noodklok heeft geluid om de soldaten bijeen te roepen." Het was wonder, hoe deze tijding den majoor zijnen moed terugschonk en hem zelfs blijde kreten deed slaken. De fourier bedroog zich niet over de reden dezer verandering.
De vlammen die hemelhoog boven het woud stegen, hebben de noodklok in onze stad doen kleppen, en al de inwoners zijn met angst te saam gelopen; want in deze droeve tijden hebben zij altijd de dood voor ogen.
Het water, opstuwend op den weg, dringt mij een schrede terug, en nog een schrede. Ik begin het naderend gevaar voor eigen huis en haard te beseffen. Ik keer mijn rijwiel, bestijg het, en ijl voor den golfvloed uit naar mijn woonplaats terug. En terwijl ik mijn dorp binnenrijd, klinkt de noodklok boven de hoofden mijner medeburgers, die op de straat staan samengeschoold. En nu komen droeve dagen.
Een deel der krijgers stak in de vaartuigen de gracht over, en drong door eene ijlings in den muur gegravene opening de stad binnen, brak daarop de Wittevrouwenpoort open, en gaf den Bisschop met diens volgers den toegang. De Utrechtenaars, door 't gerucht en de kreten thands gewekt, klepten de noodklok, liepen ondanks het nachtelijk donker te wapen, en verzetteden zich met kracht.
Een lantaarn oopen ik een handbreed voor der dwazen oogen, honderd vuuren bouw ik rond hen, en ze zeggen: "wie ziet er wat?" Ik luid de noodklok booven hun hoofden, den doorn der waarheid plant ik in hun borst. In tranen buig ik mij tot hun zweeren, de kleeren mijner trots scheur ik, wijl zij naakt zijn.
De noodklok werd geluid, de trommen der ambachten liepen door al de straten, en een naar gehuil gelijk het ontzaglijk gebulder van de stormorkaan hing boven de stad. Deuren en vensters waren gesloten en de woningen openden zich niet meer dan om de gewapende huisvader uit te laten.
Zoo waren zij misschien een groot kwart uurs buiten Gheel geraakt, toen zij eensklaps achter zich het snelle geklep eener klok door de lucht hoorden galmen. "Wat is dit?" riep de fourier. "De noodklok? Er is brand te Gheel; wij moeten terug!" "Terug? Neen, neen," morde de sergeant-majoor, die weigerde zich om te keeren.
De kommandant zweeg eenige oogenblikken en ging toen voort: »Ik zal onmiddellijk de noodklok laten kleppen, het volk te wapen roepen en een snellen ruiter afzenden naar het naastbijgelegen telegraafkantoor, om den voorgenomen aanslag aan de Regeering te Pretoria mede te deelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek