Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Ik ging, maar toch was ik het niet geheel met Moe eens wat Bob betrof. Het vertrek van Pieter, en hoe wij hem met ons drieën een cadeautje en een gedicht stuurden. Hoe Mevrouw van Koorde en haar dienstmeisje op de vlucht werden gejaagd en Pieter het verloren terrein heroverde. Den volgenden morgen al vroeg kwam Pieter bij ons, om afscheid te nemen.
Als gij ontsnapt, om de koorde te ontloopen, valt gij gewis op het mes. Wij dienen, die ons betaalt, zeiden zij. Lamme en de zeven sloegen op de tafels met scherven van potten en pinten en bekers, en spraken: 't Is van te beven den klinkaard! 't Is van te beven den klinkaard! Gilline, Stevenijne en drie deernen zult gij insgelijks medenemen, vervolgde Uilenspiegel.
Zij liep over een koorde, die de twee mannen gespannen hielden over de vijverplassen, de bloemoverladen wateren over; zij liep met gazen vleugels aan en in gouden looveren omgoten en hare genooten liepen als zij, en omdat de koorde vertrilde in het felle licht, scheen het of zij drie libellen waren, die zweefden, zweefden want zij liepen heel snel en het was of er de koorde niet was.
En ik werd zeer verliefd op het meisje, dat op het tapijtje lag. En wilde opstaan. Maar, liggende, boog zij rond als een hoepel. De man, die vuur had geslikt, bood haar een boog, dien zij nam tusschen de teenen van haar eenen opgehoudenen voet en met de teenen van den anderen voet richtte zij een pijl op de koorde. Zij boog het hoofd gracelijk, een weinig, om te zien. Zij glimlachte steeds.
Aan het einde van de Onze-Lieve-Vrouwestraat stonden twee wilgeboomen aan den boord van een diepe gracht. Tusschen de twee wilgen spande Uilenspiegel eene koorde, waarop hij op een Zondag na de vespers danste, zoo vlug, dat heel de menigte van straatloopers in de handen kletste.
Lamme, die grammoedig werd antwoordde: Ik beschik over uw leven: hebt gij liever de koorde dan een goede teil erwtensoep met stukjes geroosterd brood, zooals ik er u dadelijk eene zal brengen?
Wij bonden de enveloppe, met de proeve onzer kunst, met een touwtje aan de beide ooren van de mand vast, zoodat het adres netjes bovenop kwam te liggen, en brachten ons geschenk gezamenlijk naar den looper. Deze bekeek het adres, en las overluid: »Jongeheer Pieter van Koorde, Keizersgracht No. 234 Amsterdam.»
Aan het andere einde, waar de vlag een seinpaal vormde, stond een van zijne bedienden, die na elken rit de vlag zou doen zwenken naar den kant van den winner. Pieter van Koorde en Jan van der Vliet stonden gereed. »Een twee dgie!» riep mijnheer Denappel, en bij den derden tel ging het voorwaarts.
Bovendien zou niemand toegang gekregen hebben tot de koningshaven, want zij was aan alle zijden afgesloten. Ook de havendam, die de koorde was van den boog dien het land ten westen vormde had slechts ééne opening, en die was, zooals ieder wist, ook met een keten bespannen, evenals de groote havenmond tusschen den Pharus en Alveus Steganus.
»Je kunt er vast op rekenen.» Wij gingen nog even naar binnen, om ook Mevrouw van Koorde goede reis te wenschen. »Dag Robert,» zei ze, hem op de beide wangen kussende. »Kom je nu ook eens bij ons in Amsterdam logeeren? Maar daar zijn geen bosschen en losloopende beren, hoor neefje.» Bob lachte eens. »Ik wil heel graag, Tante,» zeide hij. »Mag ik dan komen als het vacantie is?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek