Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Weg van mijn dierbare ouders en uit mijn geliefde vaderstad Parijs, want 't uur der wrake was geslage. Waar papa toe' gevloge is, heb ik nooit an de weet kenne komme, maar mama met me zuster Elizabeth zijn alleen thuis gebleve. "Wij gingen te voet over St. Denis na Brussel.
"Jij verdien wel vier gulden in de week!" viel ze bitter uit. "Mot je óók naar 't fabriek gaan, meid!" zei de oudere zuster; ze zei het zachtzinnig, want zij bedoelde het goed, als een verstandige raad. Sprotjes gezicht trok hard en gesloten. "Leg maar neer, dat pakkie," kwam toen eindelijk de moeder; "'t zal dan wel klaar komme, al zeg ik er nou 't mijne van...."
"Pas op nou... spreek zachies... as ze me zien, ben ik d'r bij"... "Dag Arie"... "Ach, Jezus!... Je maak me ongelukkig"... "Dag Arie"... "Ach toe... ga nou weg... 'k mag hier niet komme"... "Geef me 'n zoen"... "Nee toe nou... 'k Kom pas uit 't ruim... 'k Zie zoo vuil as 'n beest"... "Geef me 'n zoen, Arie"... "As je weg gaat... Dáár dan!... Maar ga nou vort... as ze me snappe"...
Tante Reggie, langzaam happend, prettig van herinnerings-gepraat, zei dan hoe zij in 'r jeugd zùlleke snoek stoofde snoek in die tijjen kon je an snoek komme vandaag de dag, was 'r geen snoek meer en as ze 'r was, kon je ze niet benadere hoe zij de buike opvulde met koek en wad-'n eten dat was 'n eten zoo fijn as ze 't op de heere- en keizersgrachte nie krege.
De moeder, al haar gedachten nog bij een twisterig gesprek over Sien's vrijer, vroeg alleen, ontevreden: "Waar kom jij vandaan? Kun je nog later komme?" Maar Ant, die Sprotjes ingehouden-opgewonden gezicht zag en hoe dat nu stug tezaam trok, zei troostend: "Allé, meid, wat mankeert je?...." "Heere bewaar ons!" giechelde Sien, "kijk die d'r blommen 's buiten zetten vandaag!"
De wagens rammel-bonkten tegen elkander, er klonken hoornsignalen, en stoom siste. Wij lagen allen stil in de donkere chambrée op ons stroo, en luisterden; niemand sprak, doch er was aandacht in de stilte, spanning zelfs, die gebroken werd door gebrom in een hoek: »daar komme wij nog es in terug!« Niemand antwoordde: ieder hield zich slapende. En het gerammel en gestoot ging verder...
"En wáarom komme ze dan dood boven drijve in de winter?", lachte Eleazar weer toch kleintjes, want, och, och, as je dingen van uit de vèrte wist, drukte de eerste de beste slimme rakker je plat "waarom, as 't water toeleit gane de vissche met dùizende kapot?"
Ajje d'r nou bij gaat zitte, za'k ze je nog's voorleze, omdat jij toch 'n ami intime van me bent... Mot je hoore, en maar nie' na me kijke, a'k altemet van inwendige ontroeringe weer nie' verder kan komme ..." Tot de onverwachte wending weer kwam, op mijn meewarigheid: "Wel christeneziele, wa' bè jij toch 'n slome kadet, da' je die inzichte van mijn nooit wil begrijpe.
Maar hij laat me an me lot over, de stumper. Zoo is 't kappitaal ... "Nou komme de tale; mot je je best doen ze zonder taalfoute te verstaan, anders schrijf ik 't op logement liever voor je uit, met de traduction d'rnaast.
En toen ze nu, even in de winkelstilte, weer het klaag-miauwen van de gejaagd rondsnuffelende kat hoorde, in 't gangetje, holde ze op een drafje van de toonbank weg naar het dier en riep met troostend, fijn vlei-stemmetje: Stil poessie ... stil moar ... je kindertjes binne siek ... se komme t'rug asse beiter binne....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek