Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 oktober 2025
Van de troebele poel in het herfstbosch, Van de maan die steile schachten in de suizende schemering doet glanzen, Valt vonkels van dag en duister valt op de zwarte stammen die in de drab vergaan, Verlicht het klagelijk gefluister der verdorde rompen.
Zij voerde mij, ter zijde van de herberg, oogenblikkelijk in een verwilderd woud. De wind ruischte klagelijk door de takken en boven ons zeilde de maan de drijvende witte wolken in en uit over den hemel der nacht. De schaduwen lagen, slechts even doorschemerd, ter zijde van het pad als groote, zwarte monsterbeesten gestapeld.... Heks!! riep ik. Demea!
Krakeelen zou-die niet. 't Toontje van den man most-ie maar slikken. As tante Reggie 't 'm alleen had gevraagd, was 't 'n ander geval geweest. Nou verdraaide-die 't uitleg te geven. Maar Reggie maakte 't moeilijk. "As-die maar zeit", sprak ze klagelijk, in de weer opwellende goedigheid om te sussen: "as je maar zeit Eli waar 't gebleven is weg is 't toch nie geraak weg dat is ongeluk, ongeluk"...
"We zijn niet in Hao vóór tien of elf uur", jammerde kapitein Davenport om zeven uur 's morgens, toen de vluchtige belofte van zon weggevaagd werd door dikke wolkenmassa's in den oostelijken hemel. En een oogenblik later vroeg hij klagelijk: "En wat doen de stroomingen?" De uitkijken in de masten konden geen land signaleeren, en de dag ging voorbij onder hevige vlagen en druilerige blakten.
Nu kan mijn geest mijn verdomde zelf verlaten en recht naar boven gaan als blauwe rook in een stillen zomeravond, als een verre koe klagelijk loeit. En nu is alles weg dat geweest is en ik ben Dora en in een nieuwe wereld, die dezelfde is als de oude, maar gezien van de voeten des Vaders, van waar ik ook neerzie op Dora, die ikzelf ben, een vrouw nu, een meisje, zoolang de genade duurt.
Doch, daar niemand van deze misdadigers antwoordde op den naam van Oliver of iets van hem wisten, wendde Nancy zich rechtstreeks tot den dikken agent met het gestreepte vest; met klagelijk gejammer en gehuil, nog klagelijker gemaakt door een gepast en druk gebruik van den huissleutel en het mandje, vroeg zij naar haar eigen lieve broertje. »Ik heb hem niet, beste meid,« zei de oude man.
Bij den eersten stoot vielen drie der honden onder klagelijk gejank ter aarde, daarna stoof de ever door de springende, bassende massa heen het bosch in en verdween in wilde vlucht tusschen de struiken.
De klokken hieven met angstvolle stem hun droefgeestig gebed aan, en in de korte stilte, die het geweldige loeien der ontketende elementen telkens afwisselde, klonk het als een klagelijk gekreun door de lucht. Op de tweede verdieping van den toren bevonden zich de twee knapen, die we terloops pratende met den filosoof hebben gezien.
Zijn rug was gebogen, zoodat zijn hoofd bijna op zijn borst hing en met zijne boosaardige oogen keek hij mij uitdagend aan. Toen de wilde dieren mij bemerkten, begonnen zij vervaarlijk te brullen, maar op eene handbeweging van den reus, verstomde dit en met een klagelijk gehuil vielen alle dieren hem ten voet.
Ongelukkig komt het uur om te waken nog al vroeg voor mij, en ik merk, toen ik wakker word, dat het meer is gaan waaien; de groote boomen om ons heen klagen luid, en de vlammen drijven telkens hun rook in de hut. Er zijn veel onverwachte geluiden, en in de bergen hoor ik klagelijk janken. Is het een hond, die de afnemende maan aanblaft, of misschien een wolf, die voedsel zoekt?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek