Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
Marius, die nog altijd den onbuigzamen grootvader zijner kinderjaren voor den geest had, zag in die stilte een diepen, verkropten toorn, voorspelde daaruit een hardnekkigen strijd, en versterkte in de diepste hoeken van zijn hart de toebereidselen voor den strijd.
Maar ge zult het gewaar worden, dat deze golven en brandingen slechts in uw verbeelding bestaan, en later later zullen wij over uw schrikbeelden praten, zooals groote menschen praten over de spoken hunner kinderjaren." Hij wordt al welsprekender. Lena zegt geen woord meer, doch staart hem in het vriendelijk gelaat, waarover thans, de lichtglans heentrekt der scheidende avondzon.
Bij de lezing van deze persoonlijke herinneringen van Tolstoi zal men begrijpen, dat de personen, als zijne ouders beschreven in zijne vertelling Kinderjaren, niet zijne ouders zijn geweest. Voor zoover het ons bekend is beschreef hij daar als zijn' vader een zekeren Al. Mich. Isljeneff, een' vriend en buurman van zijn werkelijken vader. Zijne moeder in dat boek is eene verdichte persoon.
Neen, neen en nogmaals neen! Wie in zijn laatste uur tot zichzelven mag zeggen, dat de schoonste droom uit zijn kinderjaren nog overtroffen is geworden door een lang tijdperk van zijn leven, die mag zich gelukkig prijzen, al is het in den diepsten nood en aan den rand van het graf!
»Het weerzien van een ouden kennis uit mijne kinderjaren heeft mij inderdaad veel pleizier gedaan," antwoordde Claudine gulweg, »en daar ik niets van zijn levensloop wist, kunt gij denken hoe het mij frappeerde in hem den man te zien, die zich zulk eene reputatie heeft verworven."
"Mijn eenige troost op de wereld," zuchtte het meisje, "was de dankbare herinnering uwer goedheid voor het arme zieke kind." "En voor mij, Godelieve, was het de eenige, maar bittere smart mijns levens, te moeten denken, dat de zoete gezellinne mijner kinderjaren, ongelukkig en verloren, in de wereld dwaalde." Er heerschte eene korte stilte.
Of zijt gij van die oefening verschoond gebleven? Mij heeft men er vijf jaren achtereen mede vervolgd." Hij zag op uit het boek en staarde haar in het gelaat, als om te vragen: "Hoe heb ik het met u?" Misschien hinderde het hem, dat zij zoo veeleischend was, en vond hij dat hare wijze van met hem om te gaan werkelijk eenige overeenkomst vertoonde met die van den schoolmonarch zijner kinderjaren.
Eilaas, zou mijn arme oom insgelijks in de hersens geraakt zijn? Wildenborg ware dus iets als een zinneloozenhuis? Onmogelijk, de herinneringen mijner kinderjaren zeggen mij, dat hij een zeer geleerd man was. Mijne moeder bewonderde zijn diep verstand en zijne hooge wetenschap... maar de wetenschap waarborgt niet tegen de ontschikking der hersens.... En hij gaat sterven binnen weinge dagen?
Mijn arme oom is krankzinnig! Eilaas, misschien zal hij zelfs mijne dankzeggingen niet verstaan. Was het zóó dat ik den man moest terugzien, die mij in mijne kinderjaren zoo liefhad en die mijne ouders zoo edelmoedig heeft geholpen, toen oneer en armoede hen kwamen bedreigen?" "Overdrijf niet, mijne dochter," zeide de priester.
"Ja, dat doet het en dat doet het," zei Trom. "En wou jij dan alleen in den winkel gaan wonen, Dik?" vroeg vrouw Trom met een glimlachje. Dik lachte ook. "Neen Moeder, dat is nu juist mijne bedoeling niet. Als u en Vader het goedvinden, zou ik wel willen trouwen. Anneke en ik hebben elkander al gekend van onze vroegste kinderjaren af, en wij houden veel van mekaar. Dus, wat dunkt u er van?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek