United States or Netherlands ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Maar wat scheelt u, Claudine! Hoe wordt gij zoo bleek?" viel zij op eens zich zelve in de rede, nadat zij toevallig een blik op haar geworpen had. »Trekt gij u nu dat geval van dien schilder ook al aan?...." »Ik.... ik begrijp er niets van," bracht Claudine langzaam en met moeite uit.
Terugkomen op zijn vroeger besluit om Claudine niet weer te zien, mocht hij niet. De scheiding tusschen hem en haar moest onherroepelijk zijn en waartoe dan elkaar zwak te maken, door de smartelijkste aandoeningen op te wekken bij een samenzijn, dat toch een afscheid moest wezen, neen, neen, voor deze verzoeking wilde hij niet bezwijken!
»Laat ons trachten van die lijfrente te leven, vader! en toon u een onberispelijk eerlijk man, zooals gij zijt in uw harte," sprak Claudine met eene edele geestdrift, waarbij een zachte blos hare bleeke wangen overtoog.
»Mijnheer schijnt van overdrijven te houden," merkte Claudine aan. »Neen, voorwaar ik overdrijf niet; de hofkringen in den Haag laat ik daar, de Koning zelf is in den vreemde opgevoed, dat is zijne schuld niet; de Koningin kan het evenmin helpen dat zij eene Russische is, zij verstaat haar métier de Reine heel goed en doet al haar best om de taal harer onderdanen althans te leeren spreken.
»Ik heb er zekerheid van!" hernam Verburg, die door wilde gaan met de pijnlijke kunstbewerking, nu hij eens moed had genomen om haar aan te vangen. »En hoe hij zijne avonden gebruikt weet ik niet, maar aan tijd om u te schrijven heeft het hem niet ontbroken, en het bewijs daarvoor is dat hij u geschreven heeft!" Claudine was niet in staat eene vraag te doen.
»De heer Veere uit E.! dat was de echtgenoot van Claudine," en een onweerstaanbaar verlangen om de laatste nog eenmaal, al ware het als een onbekende, weer te zien, maakte zich van Frits meester.
Ik voor mij geloof er niets van, ik geloof dat zij er wel tegen kunnen, maar toch, Claudine! ziet gij, als het huis Heerdt & Cº. failleert, dan.... dan.... zie ik niet, hoe ik staande zou kunnen blijven."
»Plaagster!" sprak Claudine met een glimlach over die naïeve blijdschap bij zoo'n onbeduidenden triomf, »ik weet niet of ik er wel goed aan doe met toe te geven, maar.... ik weiger u zoo ongaarne." »Dat maakt mij haast schroomvallig om u nog een verzoek te doen." »Wat is er nu nog?" vroeg Claudine wel wat gespannen, want zij begon te vreezen dat men haar ook nog den kapper wilde opdringen.
Integendeel ik ben voornemens mij te E. te vestigen!" »Te E. wonen!" herhaalde de oude man, op een toon van blijdschap en verwondering, terwijl hem de tranen in de oogen kwamen. »En ik dan ook?" »Wel zeker zoo gij en Claudine er niet tegen hebt." »Er tegen hebben, ik! Maar gij, gij u met uw geld in dat kleine stadje begraven, gij zult er u doodelijk vervelen, wat zult gij er doen?"
»Overtuig u daarvan, gij hebt den geheelen dag vóór u om al dat geschrijf door te lezen, maar Frits zou mij zeer uit de hand vallen, zoo hij tweeërlei taal voerde en bij u vasthield aan 't geen hij bij mij heeft losgelaten; en wat u betreft, Claudine! beraad u met u zelve zooveel gij wilt, alleen bedenk dat de heer Veere morgen uw antwoord komt halen, en dat het daarvan zal afhangen of ik mij al of niet als koopman zal kunnen staande houden."
Woord Van De Dag