United States or Bangladesh ? Vote for the TOP Country of the Week !
»'t Is mogelijk, mijnheer! ik ben geen letterknecht, ik had met juffrouw Verburg te spreken," antwoordde de schilder stoutweg. »Waar is Claudine?" »Waar is mijne dochter?" vroegen de beide anderen als in één adem, maar op gansch verschillenden toon. Er trilde smartelijk verlangen in dien van Rosemeijer, er klonk wrevel in dien van den vader.
Mina volgde los en luchtig en zag met eene mengeling van nieuwsgierigheid en schalkheid beurtelings naar den vreemdeling en Claudine, terwijl de eerste met hare mama ceremonieuse begroetingen wisselde.
Frits nam nu haastig zijn hoed, om alvast buiten de deur te zijn eer er passagiers kwamen opdagen; hij begaf zich langs een omweg naar het stadhuis, om de hoofdstraat te mijden, waar Claudine woonde.
»Welnu! het een en het ander heeft hem zóó voor u ingenomen, dat hij er schatten voor over heeft om u tot vrouw te krijgen en... daar hij ouwerwetsch Oost-Indisch rijk is, heeft dat nogal zoo iets te beteekenen!" »Dat is wel mogelijk, vader! maar gij hebt hem toch, hoop ik, gezegd, dat die begeerte onmogelijk kan vervuld worden," hernam Claudine met vastheid.
Maar Frits, wel verre van zich omtrent dit punt uit te spreken en den heer Verburg gelegenheid te geven om zich langzamerhand op zulke verandering voor te bereiden, roerde de question brûlante zelfs niet aan in zijne brieven, die over alles handelden, behalve over 't geen Claudine recht had gehad er in te vinden, en die.... daarenboven hoe langer hoe zeldzamer werden.
Wij kunnen hetgeen in Claudine omging op dezen oogenblik met geen juister beeld uitdrukken.
»Neen, Claudine! dat heb ik hem niet gezegd, want ik geloof niet aan die onmogelijkheid."
»Ziedaar eene volledige bekentenis; heb ik mijne absolutie?" De vraag werd, als vanzelve spreekt, aan mevrouw Daubenheim gericht; maar de blik dwaalde af op Claudine, als om daarin haar gevoelen te lezen. Mina voorkwam haar moeders antwoord, en eischte aandacht voor zich zelve door te zeggen: »Maak er toch geene excuses over, mijnheer!
»O, zeer goed! maar ongelukkig is dit juist zijne voorwaarde. Keer de zaak om, hij kan, hij wil althans mijn associé niet zijn, tenzij hij mijn schoonzoon worde...." »En noemt gij dien man edelmoedig! Hij die een vriend niet helpen wil met zijne schatten, tenzij diens dochter zich daarvoor verkoopt!" sprak Claudine met bitterheid.
Hij gaf het gewenschte verlof en bood aan zelf ten gids te strekken aan het Hollandsche echtpaar; bij den eersten blik op mevrouw Veere had hij de zekerheid dat zij Claudine niet was; hij moest er nu meer van weten; hij ontdekte zich aan de dame als: Frits Rosemeijer, en deze vertelde hem lachende, dat zij Clara van Houten was, uit E., gelijk hij zelf.
Woord Van De Dag