Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
Wij kunnen op 't oogenblik dien romantoon niet vatten, en willen omtrent Suze alleen onzen Barend hooren zooals hij zich over haar aan een vriend der kinderjaren uitliet, toen die vriend hem te B.... kwam bezoeken.
De werking van die indrukken der kinderjaren op 't materiaal der aangeboren neigingen bracht voort het karakter-in-wording van den teederen, overgevoeligen, droomerigen, onstuimigen, zinnelijken, vrijheidsminnenden, tuchteloozen knaap, die op een lentedag de wereld introk, om zich te laten bevruchten door het leven. En het leven strooide véél kiemen in hem uit.
Even duidelijk te herkennen zijn ook de eigenaars van Liesig Gor. Daarom zal het lezen van dien roman eene aanvulling zijn voor hetgeen wij weten van de voorouders van Leo Tolstoi. "Ik ben geboren en bracht mijn kinderjaren door te Jasnaja Paljana." Met deze woorden begint Tolstoi ons zijne herinneringen mede te deelen.
De eerste, dien ik naar Petersburg heb gestuurd, is onder den naam Kinderjaren opgenomen in het Septembernummer van den Sawremjennik . Ik heb het onderteekend met de letters A. N. T. en niemand behalve Nikolaas weet wie de schrijver is. En ik zou ook niet willen dat men het wist."
Hij drukte even haren arm, zonderling, bijna tot weenens toe verweekt door die herinnering uit zijne kinderjaren, welke zich dooreen warde met herinneringen van een paar zomers geleden, toen hij, niet met Suzanne, toen hij met h
O, toen ge daar op dien schrillen gejaagden toon uw: "Zwijg! dat is laag en gemeen", hebt uitgekreten; toen gij hem uw lieven braven goeden vader hebt genoemd, toen was het hem als zongt gij het schoonste lied uwer kinderjaren; als drukten weer uw rozelippen op 't teederst zijn pijnlijk gesloten mond.... o God, toen had hij zijn Eva, zijn kind weergevonden, de oudste, de lieveling die hij straks reeds verloren dacht.
De heer Erving was boven in het kantoor; onwillekeurig sloeg hij zijne blikken in het rond; het was een gezellig vertrek, met donkere tapijten, groene meubels en gordijnen; op een groote schrijftafel stond een portret; het was eene photographie van Liesje uit hare kinderjaren; het lieve gezichtje zag er recht schalksch uit.
Zij vluchtte naar boven, naar de twee kamers, waar zij van hare kinderjaren af met Lili geleefd had en waar zij nu alleen zou moeten leven. In de slaapkamer, op Lili's bed, waarop Lili nimmer meer sluimeren zou, lag haar bruidstoilet en de witte sleep slierde gekreukt over het tapijt, terwijl de sluier en oranjebloesem als in haast op een stoel lagen neêrgegooid.
De ernstige ervaringen van zijn onrustig leven, de doorgestane gevaren verlevendigden nog maar te meer zijne behoefte aan geloof en gemeenschap met God: vermoeid van twijfelingen en vragen, zag hij met stillen weemoed en smachtend verlangen terug naar het dierbare geloof zijner gelukkige kinderjaren. Maar aan die kerk was hij vreemd geworden: hoe zou hij tot haar wederkeeren?
Niet een van de hedendaagsche schrijvers had dat bruisende en onzinnige tijdperk der jeugd zoo breed kunnen opvatten en schetsen, als gij. Aan ontwikkelde personen verschaft Jongelingsjaren een groot genot; en zoo iemand u zegt, dat dit werk slechter is dan Kinderjaren en Jongensjaren, kunt ge hem in 't gezicht spuwen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek