Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Een koopman kwam zijn huis uit, draalde wat op den drempel, garenblauw was zijn huiskleed en helder het flanel gewikkeld om de fez. Of uit de spleet van een mat, uit de vouw van een schutdoek, schemerde even een geschoren hoofd, tot de kier als van wind bewogen zich weêr sloot gelijk een oog dat niets te zien vindt, toe.
Let-e kier op als ze weere boven komt. Ik lette op en ja, waarachtig, er was wel iets van aan. Je kon het eigenlijk meer raden dan zien; maar toch, er ontbrak iets aan de mooie, rechte lijn, die bij zulk een mooi, flink meisje paste. Hoe gek, dat ik het nooit had opgemerkt! Nu zag ik het wel degelijk, ook aan haar gang, die een ietsje waggelachtigs had, als van een lief, jong eendje.
Zoo dokkerden ze voort tot ineens het paard hinnikte. Zij sprong op en zei haastig: "Allez toe, eraf! We zijn er, spoed oe!" "Nog, iest e kuske! Tot te neuste kier!" En hij sprong van boven van de kar. Zij antwoordde niets, riep "Dju!" tot het paard, en trok feller aan den toom.
"Doe open, in naam van den Shâh Zadeh!" roept mijn echtgenoot op gebiedenden toon, zoo goed mogelijk den tongval van Ispahan nabootsende. Een paar knechts openen de deur op eene kier, en weldra vertoont zich de heer des huizes, die op het zien van onze witte helmhoeden een scheef gezicht trekt. Gelukkig is de kok bereid borg voor ons te spreken.
Mismoedig, uitgeput, toog hij naar huis, om daar te slapen, wat hem sinds langen tijd niet meer gebeurd was ... De zware poort van zijn steegsken stond op een kier ... Hij duwde ze open, liep behoedzaam langs den muur, voetje voor voetje, bevreesd van tegen een stootwagen te loopen, stak dan het enge binnenplaatsje over, trad zijn huisje binnen ... Toen hij de lamp ontstak, na lang scharrelen om stekjes te vinden, schoot Trees wakker.
Door den kier van de deur rapte het kindergeraas, vervreemdend in de kamerschemering, omdwalend het oude gelaat, als stermklank door wanden gefilterd. Het hoofd knipte lichtlijk, gespetter der stemmen ging als luchtig behaamren van wieglende gongen. Lang-rustig slierde een klokslinger, vallend en heffend, met kirrig, klagend gepiep.
Van wijd reeds, hoorde hij de luide stemmen der feestvierenden ... De deur stond op een kier. Geerten wierp ze open, stond in de hel-verlichte zaal ... Onder 't pletsend licht van den vergulden gas-luchter, juist voor de schenkbank, stond de groote ronde tafel, waarom al de leden zaten van het Spaarfonds der Ware Varensvrienden. Lowis troonde nevens Franske. Geerten deed of hij 't niet merkte ...
Stengelloos, als met boomwol vastgebonden aan de leêrachtige plant, bleven ze onbewegelijk, waar al de planten in den omtrek trilden op het tochtje dat soms kwam waaien door den open kier der deur.
't Es spijtig da z'in de stad nie 'n weunt, 'k zoe euk ne kier heur portret moaken, zei Sylvain. En weer lachte hij ondeugend. Fonske ging daar niet verder op door, maar de toon van zijn vrienden over Lisatje beviel hem maar half. 't Was eenigszins alsof de hand werd geslagen aan iets dat hem alleen toebehoorde.
Zij hadden al te veel gedronken, en er werd besloten dat zij 's avonds 't stukje zouden deelen. Vaprijsken stopte 't zorgvuldig weer in zijn binnenzak, en staarde nu met ondeugend-glimlachende oogen naar Alfons en Rozeke. Hij was in dol-grappige luim en riep tot de anderen: "Zeg ne kier, jongens, verstoat-e gulder Fransch en Yngelsch?" Allen lachten, ontkennend hoofdschuddend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek